Κι όμως υπήρξε .

ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΕΛΗΣΑΒΒΑΣ

Η μητέρα δεν είναι εκεί ούτε στον ουρανό , ούτε
στην γη ; Αν είναι δυνατόν …..
Και όμως υπήρξε , είναι βέβαιο πως υπήρξε
μ΄ ένα χαμόγελο στην άκρη των χειλιών θλιμμένο
πάντοτε κάποιας ηλικίας ή και καμίας όπως οι άγγελοι ,
ουδέποτε νέα , όπως όλες οι μανάδες
Ν αλλάξουμε , αυτό ναι, πάντοτε τόθελε
να μην πονάμε ,και νάμαστε
ποιο τυχεροί από την ίδια, η έγνοια αυτή προπαντός,
στο πάντοτε άγρυπνο βλέμμα της , και ο φόβος για την
τύχη και το άγνωστο .
Τίποτα δεν θ΄ αλλάξει και νάρθει
Δεν θα σου απαντήσει , όσο και να πατήσεις
Το μηδέν στο τηλέφωνο πάλι και πάλι, ακόμα και
να ουρλιάξεις .
Όσο ήταν εδώ , όσο δεν την άκουγες εσύ που σου μιλούσε , τώρα πια δεν σ΄ ακούει
κι ο φόβος της εκείνος , ωρίμασε
ίσως και να περίσσεψε τώρα που έγινε και δικός σου
Σαν τον καθρέπτη ή σαν την φωνή σου την ακούς,
βλέπεις το πρόσωπο σου στον καθρέπτη αλλά δεν τον αναγνωρίζεις .