Translate

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΠΑΤΑΡΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Στείλετε στο leonidasorf@gmail.com ένα κομμάτι από κάθε νέα έκδοση σας και θα το αναρτώ .

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

ΣΤΗΝ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΠΥΡΑΤΟΥ : (Η μεγαλύτερη Σελήνη που είχαν την ευκαιρία να δουν οι άνθρωποι που ζουν σήμερα, και ΤΟ ΜΑΥΡΟ μου ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ):



Μαύρο πουκάμισο φορούμε στην Κρήτη για τον χαμό των πολύ δικών όπως γονιών αδελφών μα και πολύ - πολύ καλών, σπάνιων και ιδιαίτερων φίλων μας . Ήταν επομένως εντελώς φυσικό που επέλεξα να το φορέσω την ημέρα της κηδείας σου Αγαπημένη μας Δέσποινα !
Δεν μπόρεσα να συγκεντρωθώ, και να ξεχωρίσω από όλα όσα πλημμυρίζουν την ψυχή και το μυαλό μου για να διαλέξω αυτά που θα ήταν αντάξια σου, να σου τα πω σαν αντίο αγαπημένη μας Δέσποινα !
Μην μπορώντας όμως να σιωπήσω εντελώς, αποφάσισα σήμερα 21/11/16 ημέρα της γιορτής σου, αντι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, να μεταφέρωτα γραπτά μηνύματα που ανταλλάξαμε με την οικογένεια μου την ημέρα του αδόκητου θανάτου σου, που θα έπρεπε να τα έχω διαβάσει στην κηδεία σου !
1. «Για την Δέσποινα που έφυγε.
Η σκέψη μου σήμερα στην οικογένεια της, και στους γονείς μου που την υπεραγαπούσαν »
Έγραψε η μεγάλη μου κόρη , ξέροντας πόσο σε αγαπούσαμε.....

2. Σαν απάντηση, ευχήθηκα στα παιδιά μου να έχουν την τύχη να συναντήσουν στην ζωή τους και να κάνουν φίλους, κάποιους από τους σπάνιους εκείνους ανθρώπους που είναι σαν την Δέσποινα .
Σαν την Δέσποινα, η οποία διακριτικά , σεμνά , με το παράδειγμά της, δίδασκε σε όλους μας, την θυσία του (εγώ) στον βωμό της αγάπης για τους άλλους και ιδιαίτερα για την οικογένεια της . Σαν την Δέσποινα που υπέτασσε το εγώ της έναντι των άλλων αξιών όπως και απέναντι στη φιλία. Ήταν ο συνετός κι ενάρετος τρόπος ζωής της, το διά παραδείγματος μάθημα τρόπου ζωής που μας δίδασκε !
Ήταν ΣΟΦΗ και το κενό που αφήνει η απώλεια της σε εμάς στην οικογένεια μου, και στους άλλους πιστεύω φίλους της, δεν μπορεί να αναπληρωθεί, ούτε ο πόνος μας να επουλωθεί , όμως σκύβω με δέος μπροστά στην συντριβή και τον πόνο των μελών της οικογένειας της, των παιδιών των εγγονιών της και των στενών συγγενών της .
Θα μιλήσω όμως σήμερα πλέον στην ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΥΓΕ . Την Δέσποινα που θα ΖΕΙ ΠΑΝΤΑ μέσα στις ψυχές όλων όσων είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε και να την αγαπήσουμε και οι οποίοι θα την θυμόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, δ.λ.δ όσα θα ζήσουμε, αν και είμαι βέβαιος πως η γυναίκα μου κι εγώ θα την θυμόμαστε και μετά τον θάνατο μας, θα την ψάξουμε .
Εγώ επιπλέον θα την θυμάμαι και θα συνομιλώ μαζί της σε κάθε ΠΑΝΣΕΛΙΝΟ, αφού την ημέρα του θανάτου της, ήταν μια Μεγάλη Πανσέληνος με Μαύρα Πέπλα, η οποία ήλθε ΚΟΝΤΥΤΕΡΑ από κάθε άλλη φορά στην γη και πείρε μαζί της στον ουρανό την Δέσποινα μας, να την κάνει ΑΣΤΕΡΙ !!!
3. «Πράγματι η Δέσποινα αστέρι ήταν πάντα και αστέρι θα εξακολουθήσει να είναι»
απάντησε η Μαρία, η άλλη μου κόρη .

Και έκλεισε αυτόν τον οικογενειακό , γραπτό διάλογο μας εκείνης της αποφράδας ημέρας του θανάτου σου, η γυναίκα μου η Νίκη γράφοντας σου ....
4. «Εσύ Δέσποινα μου δεν ήσουν το λουλούδι της μιας εποχής. Εσύ μάτια μου Θ΄ ανθίζεις μέσα μου, όλο το χρόνο κάθε χρόνο, και θα μεθώ όσο ζω με Τ΄ άρωμα σου. ..... Καλό σου ταξίδι !»