Translate

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΠΑΤΑΡΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Στείλετε στο leonidasorf@gmail.com ένα κομμάτι από κάθε νέα έκδοση σας και θα το αναρτώ .

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

"Από την Κλεπτοκρατία στη Χρεοκοπία"

Την Πέμπτη 1Μαρτίου 2012 στις 19:00 στο χώρο του βιβλιοπωλείου Ευριπίδης.

(Ανδρέα Παπανδρέου 11,Χαλάνδρι)
Ο συγγραφέας Σταύρος Λυγερος θα μιλήσει για το βιβλίο του "Από την Κλεπτοκρατία στη Χρεοκοπία"
εκδόσεις Πατάκη 
Το βιβλίο:
Η κρίση χρέους , σηματοδοτεί την κατάρρευση ενός µμοντέλου πλασµατικής ανάπτυξης, το οποίο, όπως εξελίχθηκε, είχε ως χαρακτηριστικά του την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον ανορθολογισµό , τον παρασιτισµό ,την αυθαιρεσία και την ατιμωρησία .Μαζί µ' αυτό το μοντέλο καταρρέει και το ανοµολόγητο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και στα  μικρομεσαία στρώματα , το οποίο αποτέλεσε το υπόβαθρο αυτού του μοντέλου . Εκτός από την ιθαγενή πτυχή της κρίσης , όμως , υπάρχει και η ευρωπαϊκή. Η Ελλάδα δεν είναι το μαύρο πρόβατο της Ευρωζώνης ,όπως ισχυριζόταν το ευρωπαϊκό ιερατείο .Είναι ο αδύναμος κρίκος   μιας όχι και τόσο στέρεας αλυσίδας.
Το ευρώ απειλείται από τη συστηµική κρίση του. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο.Είναι η πρώτη χώρα-µέλος της ΕΕ όπου εφαρμόζεται η θεραπεία-σοκ και επιχειρείται η αποδόμηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου .



Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

" ο Κήπος του Προφήτη" . ( Ενα απόσπασμα ).

Από το έργο του Λιβανέζου ποιητή Xαλίλ Γκιμπράν " ο Κήπος του Προφήτη"



Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στην πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού πολιτικό
και απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις που είναι η τέχνη του.


Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.

Αχ! Ελλάδα! (Ευαγγελία-Αγγελική Πεχλιβανίδου)

Αχ! Ελλάδα!



Τους βάλαμε στην κορυφή 
και τώρα μας πατούνε
και δεν αφήνουνε στιγμή 
να μας απομυζούνε.
Μας κοροιδεύουνε και μεις
στραβά κάνουμε μάτια. 
Τα τσακισμένα της τιμής
μαζεύουμε κομμάτια 
Και σαν τραγιά την κεφαλή, 
πλούσια διακοσμημένη,
και με βλακεία περισσή, 
μα! παραπονεμένοι...

υψώνουμε με μια βοή 
απελπισιάς: Τι φταίει!
Και μας ακούνε και αυτοί 
οι ...άπονοι Ευρωπαίοι

Και αν ο Αίσωπος λαλεί
χρόνια, δεν τον ακούμε.
Δεν βλέπουμε την κορυφή,
τα πόδια μας κοιτούμε.


Κι αντί τους κλέφτες στο σκαμνί
να βάλουμε γενναίως,
κλαίμε για τ' άδειο το παχνί
μ' απελπισιά και δέος.


Κι έτσι όπως πάμε θε να ρθει
ημέρα αποφράδα,
που θα τη βγάλουν στο σφυρί
τη δύστυχη Ελλάδα


Θα μείνει η  μουστάκα μας
κι η ιστορική μας γκλίτσα.
Κι εμείς με την ατάκα μας
<< φτωχούλα Ελλαδίτσα!>>
 
ο χρήστης  Ευαγγελία-Αγγελική  Πεχλιβανίδου