Θα νόμιζε κανείς πως ο Καβάφης πριν από 110 τόσα χρόνια , έγραψε σε αυτό το ποίημα σήμερα
για τους πολιτικούς μας …..
(Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη)
και για εμάς
(Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ…………………. Ά όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.)
Τείχη Κ. Καβάφη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Ά όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμο έξω.
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
Το πουλί και το παιδί
Το πουλί στέκει στα τρία μέτρα πίσω απ το παιδί
και το κοιτάζει .
Η εικόνα θα μπορούσε να είναι ειδυλλιακή
αν το τοπίο δεν ήταν σεληνιακό ,
και αν το παιδί δεν πέθαινε από πείνα .
Αν το πουλί δεν ήταν γύπας .
Ως και των πετεινών των ουρανών επιμελείσαι Κύριε
όμως εμένα με πονάς σκληρά και με κολάζεις .
Αφού τα πάντα εν σοφία εποίησες ,
Πως σου ΄ ρθε με τη λογική και το συναίσθημα να με Σταυρώσεις ;
Λεωνίδας Ορφανουδάκης
Ετικέτες
Λεωνίδας Ορφανουδάκης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)