Translate

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΠΑΤΑΡΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Στείλετε στο leonidasorf@gmail.com ένα κομμάτι από κάθε νέα έκδοση σας και θα το αναρτώ .

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίημα στους φίλους»

Από τον φίλο Κώστα Μπακατσή σ εμένα ... και από εμένα στους φίλους


«Ποίημα στους φίλους»

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙ όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου. Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου. Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις, όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά, όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου και να μαζέψω τα κομμάτια της για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος πρέπει να γίνεις. Μόνο μπορώ να σ' αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου, δεν ήσουν πάνω ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα. Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη. Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας. Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.

(Borges, Jorge Luis (1899-1986), Ποιήματα, μετάφρ. Δ. Καλομοίρης , Ελληνικά Γράμματα, 1995)

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

TΤα Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης μου πρότειναν Βιβλία για το καλοκαίρι του 2014 !!



Με Κλίκ ΚΑΤΩ από το 2014 και το Ξεφυλλίστε  Στο ΓΑΛΑΖΙΟ  φόντο Ανοίγουν τα βιβλία που Προτείνουν τα βιβλιοπωλεία «ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ»


Το μήνυμα τους όπως το έλαβα :
προς Εμένα

αν δεν μπορείτε να διαβάσετε το newsletter πατήστε εδώ
EVRIPIDIS BOOKSTORES
NEEΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣEYΠΩΛΗΤΑΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης Τα νέα μας | Ιούλιος 2014
 
Είμαστε στη καρδιά του καλοκαιριού!  Οι διακοπές πλησιάζουν…Βρείτε τα βιβλία που θα διαβάσετε στις φετινές σας αποδράσεις  μέσα από τον κατάλογο των Βιβλιοπωλείων Ευριπίδης! 


2014 ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Ξεφυλλίστε τον εδώ



 ακολουθήστε μαςFACEBOOKTWITTER

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

« Ο δεσμός» Άρθρο του Γιώργου Ορφανουδάκη


Υπάρχει ένας δεσμός της γλώσσας με το ένστικτο της ελευθερίας, λέει ο Καρτέσιος. Υπάρχει η δυνατότητα που έχει η γλώσσα να δημιουργεί καινούργιες εκφράσεις, ελεύθερα, ικανές να μεταφέρουν νέες ιδέες, χωρίς όρια και πέρα από εξωτερικούς καταναγκασμούς. Ο Διαφωτισμός είναι αυτός που προσπάθησε να εγκαθιδρύσει αυτόν τον δεσμό της γλώσσας με την ελευθερία και να αντλήσει από αυτόν το συμπέρασμα πως μια κοινωνική και πολιτική δομή που καταπιέζει το ένστικτό της αυτό δεν μπορεί να είναι νόμιμη — εφόσον η πίεση μεταφέρεται, μέσω του δεσμού, σε μία εγγενώς ανθρώπινη ιδιότητα που είναι η γλωσσική έκφραση. Υπάρχει ωστόσο και το «αντίστροφο», και είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα, όπου το άλλον έτερον του δεσμού, η γλώσσα, είναι εκείνο που μάλλον υφίσταται την πίεση, την έκπτωση, τον καταναγκασμό. Με τρόπο μάλιστα υποβολιμαίο πια, ασύγγνωστο, «κρυφό» –αν και σαρωτικό– και όχι απροκάλυπτα δυναστικό, ανενδοίαστο και επιβλητικό, όπως εκείνος ο επί του ενστίκτου της ελευθερίας, ο παλαιότερος…

Το ερώτημα είναι εάν αυτή η αντιστροφή, η οποία σηματοδοτείται από τη δυσλειτουργία του λόγου, από αυτήν την άμεση πια καταπίεση της ανθρώπινης γλωσσικής ιδιότητας (καταπίεση που διαστρέφει και περιορίζει την ανθρώπινη έκφραση σε απολύτως ελλειπτικά και άμεσα, ψηφιακά –και ψηφιοποιημένα– σχήματα, σε τηλεοπτικούς αχούς και αψιμαχίες του αέρα και την επικοινωνία σε επιδοκιμαστικές μικρές παλάμες με ανασηκωμένο τον αντίχειρα και χαμογελαστές κίτρινες φατσούλες και κόκκινες καρδούλες), είναι ικανή να εκμαυλίσει το ίδιο το ένστικτο της ελευθερίας. Πρόκειται για κείνον τον όρο του δεσμού, για τον οποίο, δυστυχώς, δεν μας παρέχεται κανένα αξιόπιστο εχέγγυο διαχρονικά, ούτε από την Ιστορία αλλά ούτε και από τη φυσιολογία, ότι αποτελεί μια σύμφυτη στο ανθρώπινο γένος ιδιότητα. Εξάλλου, μόνη η Ποίηση θα μπορούσε τούτο με αξιώσεις να το επαγγελθεί… ακριβώς εκείνη που είναι άρρηκτα δεμένη με τη γλώσσα — τον άλλον όρο, που υφίσταται τώρα την καταστροφή.

«Όλες μου οι αρχές συντρίφτηκαν από την εμπειρία και πάνω απ’ τα συντρίμμια τους δεν ήθελα ούτε δάσκαλο ούτε δικαστή ούτε πατέρα παρά ένα φίλο και κρύφτηκα πίσω απ’ τη γλώσσα — θα γκρεμιζόντουσαν οι μύθοι» (Νίκος Παναγιωτόπουλος, «Το Σύσσημον»).