ΜΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

Αντιγράφω αποσπάσματα
από τα Λογοτεχνικά Επίκαιρα
Ἐπιλογὴ - ἀπόδοση
Θοδωρὴς Βοριᾶς

ΜΗΔΕΙΑ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

στιχ. 85 - 88
[Παιδαγωγός: …τίς δ᾿ οὐχὶ θνητῶν; ἄρτι γιγνώσκεις τόδε͵
ὡς πᾶς τις αὑτὸν τοῦ πέλας μᾶλλον φιλεῖ͵
οἳ μὲν δικαίως͵ οἳ δὲ καὶ κέρδους χάριν͵
εἰ τούσδε γ᾿ εὐνῆς οὕνεκ᾿ οὐ στέργει πατήρ.]

Καὶ ποιὸς ἀπ’ τοὺς θνητοὺς δὲν ἔκανε τὰ ἴδια;
-Ἄφησε τὰ παιδιά του γι’ ἀλληνῆς κρεβάτι.-
Μάθε πὼς πάνω ἀπ’ ὅλους τὸν ἑαυτό μας ἀγαπᾶμε
ἄλλοι μὲ χίλια δίκια κι ἄλλοι γιὰ τὸ συμφέρον.

στιχ. 119 - 121
[Τροφός: …δεινὰ τυράννων λήματα καί πως
ὀλίγ᾿ ἀρχόμενοι͵ πολλὰ κρατοῦντες
χαλεπῶς ὀργὰς μεταβάλλουσιν.]

Φέρνουν δεινὰ οἱ ἀποφάσεις
ὅσων χωρὶς νὰ διοικοῦνται διοικοῦν
καὶ δύσκολα ἡ ὀργή τους μαλακώνει.


στιχ. 215 - 221
[Μήδεια: …οἶδα γὰρ πολλοὺς βροτῶν
σεμνοὺς γεγῶτας͵ τοὺς μὲν ὀμμάτων ἄπο͵
τοὺς δ’ ἐν θυραίοις· οἱ δ’ ἀφ’ ἡσύχου ποδὸς
δύσκλειαν ἐκτήσαντο καὶ ῥᾳθυμίαν.
δίκη γὰρ οὐκ ἔνεστ᾿ ἐν ὀφθαλμοῖς βροτῶν͵
ὅστις πρὶν ἀνδρὸς σπλάγχνον ἐκμαθεῖν σαφῶς
στυγεῖ δεδορκώς͵ οὐδὲν ἠδικημένος…]

Ξέρω πολλοὺς ἀνθρώπους,
ἄλλους τοὺς εἶδα καὶ γι’ ἄλλους ἔχω ἀκουστά,
ποὺ ἀπ’ τὸ ἤρεμο περπάτημα
τοὺς χαρακτήρισαν τεμπέληδες.
Τὸ δίκιο δὲ φωλιάζει στὰ μάτια τῶν θνητῶν·
δίχως νὰ μάθεις τί κρύβει κάποιος στὴν καρδιά του
τὸν μισεῖς μ’ ἕνα σου βλέμμα μοναχά,
χωρὶς ποτὲ κακὸ νὰ σοῦ ’χει κάνει.


στιχ. 292 - 299
[Μήδεια: …φεῡ φεῡ
οὐ νῦν με πρῶτον͵ ἀλλὰ πολλάκις͵ Κρέον͵
ἔβλαψε δόξα μεγάλα τ’ εἴργασται κακά.
χρὴ δ’ οὔποθ’ ὅστις ἀρτίφρων πέφυκ’ ἀνὴρ
παῖδας περισσῶς ἐκδιδάσκεσθαι σοφούς·
χωρὶς γὰρ ἄλλης ἧς ἔχουσιν ἀργίας
φθόνον πρὸς ἀστῶν ἀλφάνουσι δυσμενῆ.
σκαιοῖσι μὲν γὰρ καινὰ προσφέρων σοφὰ
δόξεις ἀχρεῖος κοὐ σοφὸς πεφυκέναι·]

Ἀλίμονό μου, Κρέοντα,
πολλὲς φορὲς ἡ δοξασμένη φήμη
μ’ ἔχει βλάψει.
Ὅποιος γεννιέται μυαλωμένος
νὰ μὴ μαθαίνει στὰ παιδιά του
νὰ ξεχωρίζουν στὴ σοφία
γιατὶ δὲ θ’ ἀργήσει
ὁ φθόνος τοῦ κόσμου νὰ τὰ βρεῖ.
Ἂν τὴ σοφία προσφέρεις στοὺς σκαιοὺς
ἄχρηστος πὼς γεννήθηκες θὰ ποῦν κι ὄχι σοφός.


στιχ. 469 - 472
[Μήδεια: …οὔτοι θράσος τόδ’ ἐστὶν οὐδ’ εὐτολμία͵
φίλους κακῶς δράσαντ’ ἐναντίον βλέπειν͵
ἀλλ’ ἡ μεγίστη τῶν ἐν ἀνθρώποις νόσων
πασῶν͵ ἀναίδει’·]

Δὲν εἶναι τόλμη καὶ παλικαριὰ
στὰ μάτια νὰ κοιτάζεις
τοὺς φίλους πού ’χεις βλάψει,
εἶν’ ἡ χειρότερη ἀρρώστια τῶν ἀνθρώπων,
ἡ ἀναίδεια.


στιχ. 516 - 519
[Μήδεια: …ὦ Ζεῦ͵ τί δὴ χρυσοῦ μὲν ὃς κίβδηλος ᾖ
τεκμήρι’ ἀνθρώποισιν ὤπασας σαφῆ͵
ἀνδρῶν δ’ ὅτῳ χρὴ τὸν κακὸν διειδέναι͵
οὐδεὶς χαρακτὴρ ἐμπέφυκε σώματι;]

Ὢ Δία, γιὰ νὰ ξεχωρίζουν τὸ κάλπικο χρυσάφι
ἔδωσες ὁλοφάνερα σημάδια στοὺς ἀνθρώπους,
μὰ γιὰ νὰ ξεχωρίζει ὁ ἄντρας ὁ κακὸς
γιατί κανένα δὲ χάραξες σημάδι στὸ κορμί του;

στιχ. 1078 - 1080
[Μήδεια: …καὶ μανθάνω μὲν οἷα δρᾶν μέλλω κακά͵
θυμὸς δὲ κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων͵
ὅσπερ μεγίστων αἴτιος κακῶν βροτοῖς.]
Καταλαβαίνω τί κακὸ θὰ προκαλέσω
ὅμως κυριεύει τὴ σκέψη μου θυμὸς
πού ’ναι γιὰ τοὺς θνητοὺς
αἰτία τῶν πιὸ μεγάλων συμφορῶν.



στ 1228 – 1230 …. θνητῶν γὰρ οὐδείς ἐστιν εὐδαίμων ἀνήρ·
ὄλβου δ’ ἐπιρρυέντος εὐτυχέστερος
ἄλλου γένοιτ’ ἂν ἄλλος͵ εὐδαίμων δ’ ἂν οὔ.]

Ἀπ’ τοὺς θνητοὺς κανεὶς δὲν εἶν’ εὐτυχισμένος.
Κι ἂν σοῦ ’ρθε πλοῦτος νὰ πεῖς πὼς εἶσαι τυχερός,
νὰ μὴ σκεφτεῖς πὼς εἶσαι εὐτυχής.

Λογοτεχνικά Επίκαιρα http://logotexnika-epikaira.blogspot.com