Οι σάλπιγκες της αποκαλύψεως

Μικρό απόσπασμα από το ποίημα του Τάσου Λεβαδίτη που εκράζει με τον καλλίτερο τρόπο τα συναισθήματα μου , εμένα του τρίτου , σχετικά με την κρίση που περνά ο τόπος μας .
.......
- Τελικά κανείς δεν έβλεπε ακόμα την τρομερή προειδοποίηση , νυχτερίδες κούρνιαζαν πάνω στο νιπτήρα , οι λειχήνες έτρωγαν σιγά- σιγά τους τοίχους και μόνο η Δωροθέα δινόταν μ` ευψυχία στους περαστικούς -
- ο ποιο αξιολύπητος όμως ήταν ο τρίτος , «γιατί με κυνηγούν» ρώτησε, «κι όμως εγώ αγρυπνούσα» ξανάπε σαν να ήταν αυτό ένα άλλοθι , γιατί υπάρχουν πράγματα που τα περιμένεις κι άλλα που συμβαίνουν μέσα σε μιά στιγμή , καθορίζοντας για πάντα τη ζωή σου κι επειδή είμαι προνοητικός , τα βράδια τακτοποιώ τις λέξεις με τ` άλλα φαντάσματα - κι άξαφνα το ρολόι σταμάτησε , εγώ βρισκόμουν στο υπόγειο , «γιατί κατέβηκα εδώ;» είπα σιγανά .
Αλλά δεν ήταν κανείς ν` απαντήσει ….