Η τελευταία λέξη
Ψάχνω την τελευταία λέξη
να κλείσω επιτέλους το στίχο.
Αν και δεν πιστεύω πως με την ποίηση
θα μπορέσω να σώσω τον κόσμο,
όμως, ελπίζω με τη λέξη που ψάχνω
να γλιτώσω τουλάχιστον το ποίημα,
να το κρεμάσω αντικλείδι στη ζώνη μου,
ν’ ανοίγω τις πόρτες και να μπαίνουν
καλύτερες μέρες στα σπίτια.
Η αγάπη και το φως στις καρδιές μας.
Στο βάθος ακούγονται βήματα.
Είναι τα ποιήματα που παρελαύνουν
μπροστά από το άγαλμα της Ειρήνης,
χωρίς όπλα και χωρίς μουσικές.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Το ποίημα το γλυτώσατε γιατί δεν ψάξατε καμία λέξη εκτός από την τελευταία... Έτσι βγήκε τόσο αληθινό που δε χρειάστηκε να κρεμαστεί πουθενά και η πόρτα άνοιξε μόνη της διάπλατα...
Είναι πολύ ωραίο ποίημα...
Ελένη
Δημοσίευση σχολίου