Translate

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΠΑΤΑΡΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Στείλετε στο leonidasorf@gmail.com ένα κομμάτι από κάθε νέα έκδοση σας και θα το αναρτώ .

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Ο Κιμ από το Μπαγκλαντές και ο γλάρος που τον λέγαν Ιωνάθαν !

Τρίτη, 8 Μαρτίου 2011


Γράφει ο Λεωνίδας Ορφανουδάκης

Έχει απαγορευτικό μπαμπά ! Το πλοίο για την Κρήτη δεν θα φύγει , επιστρέφω στο σπίτι . Σε παρακαλώ αν μπορείς έλα να με πάρεις από το σταθμό του Μετρό του Χαλανδρίου .
Έφτασα στο σταθμό περίπου στις εννέα και μισή , μέσα σε άγρια χιονοθύελλα  .  Μια σκιά , μια μικροκαμωμένη ανθρώπινη σιλουέτα , μόλις που διακρινόταν  χαμένη στις σκιές του υποστέγου του σταθμού .  Ανησύχησα καθώς είχα καθυστερήσει .  Ζητιανεύει  , περιμένει κάποιον ή  να βουτήξει κάτι  .  Έτσι σκέφτηκα και εγώ σαν τον καθένα σας καθώς προσπέρασα την σκιά  για να σταματήσω λίγο παραπέρα  , κοντά στη στάση των Τρόλεϊ   όπου με περίμενε η κόρη μου . Της Άνοιξα την πίσω πόρτα και βιαστικά λόγω και του χιονιά , έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο την βαλίτσα της και γυρίσαμε σπίτι  . Εκεί ανακάλυψε πως είχε χάσει ένα........ τσαντάκι   χεριού που  κρατούσε  μαζί με τη βαλίτσα  . Ένα τσαντάκι  από αυτά που έχουμε συχνά μαζί μας όταν ταξιδεύουμε και μέσα στο οποίο είχε,  ταυτότητα , κάρτες , αρκετά μετρητά , το εισιτήριο πλοίου ,  διάφορα άλλα χαρτά  , τα  κλειδιά της και άλλα πολλά .  Σκεφτείτε το λύγο !  Σκέτη απελπισία μας κατέλαβε  .
Θυμάμαι  καλά όταν σε περίμενα στο σταθμό το είχα , θα μου έπεσε εκεί !  ή θα σου το βούτηξαν σκεφτικά εγώ   και  θυμήθηκα  τη μαύρη σιλουέτα έξω από το  σταθμό  .  Γυρίσαμε στο σταθμό μετά από μισή ώρα περίπου και κατεβήκαμε να ψάξουμε για το τσαντάκι , χωρίς καμιά ελπίδα βέβαια .  Η μαύρη σιλουέτα είχε αλλάξει θέση αλλά ήταν ακόμα εκεί μέσα στον άγριο χιονιά και περίμενε  .  Όταν μας είδε,  η μαύρη σκιά , ξεκόλλησε από τις άλλες  σκιές  και μας πλησίασε βιαστικά . Κάτω από το άπλετο φως του σταθμού η σκιά μετουσιώθηκε  , έγινε η ανθρώπινη μορφή ενός νεαρού μελαψού άνδρα , ούτε κλέφτης ούτε ζητιάνος  . Μια αξιοπρεπής παρουσία . Ήταν σχεδόν παιδί  , με καλοσυνάτη όψη  και  μεγάλα μαύρα φωτεινά εκφραστικά και  ξάστερα  μάτια ..
Πάντα να κοιτάζετε στα μάτια τους ανθρώπους που σας συστήνουν και να τα διαβάζετε . Πολύ σύντομα θα ανακαλύψετε πως η γνώμη που θα σχηματίσετε για κάποιον με την πρώτη ματιά  διαβάζοντας απλώς τα μάτια του , είναι πολύ ποιο αποκαλυπτική από το να διαβάσετε το βιογραφικό του .
Είδα που σας έπεσε κάτι από το αυτοκίνητο όταν φεύγατε , μας  πρόλαβε πλησιάζοντας  . Το έβαλα εκεί πίσω από την κολόνα , σταμάτησα σε μια απόσταση να το φυλάω και σας περίμενα . . Ήξερα πως θα γυρίσετε συμπλήρωσε  !  Συγκινήθηκα και τον αγκάλιασα ! Πώς σε λένε παιδί μου από πού είσαι τον ρώτησα .
 Ήταν ο Κιμ από το Μπαγκλαντές  και θα έπαιρνε το τρόλεϊ από τον σταθμό του Χαλανδρίου προς το Μουσείο , εκεί κάπου κοντά στο μέγαρο της Υπατίας  μένει . Τον αντάμειψα με ότι περισσότερο μπορούσα , σίγουρα με πολύ λιγότερο από όσο άξιζε και τον καληνύχτισα .
Του εύχομαι μόνο να μην συναντήσει ποτέ στη ζωή του κάπου στα σκοτινά  και απόμερα κάποιον από τους ( Έλληνες !?) που με κατακεραυνώνουν για τα άρθρα μου  καθώς δεν με βρίσκουν αρκετά καλό σύμφωνα με τα μέτρα τους   Έλληνα   !
Σήμερα δεν θα διαβάσω κανένα από τα σχόλια που θα γράψετε στο άρθρο μου . Νοιώθω ανάμεσα στους περισσότερους από εσάς  ,  σαν τον γλάρο που τον λέγαν Ιωνάθαν .
Λεωνίδας Ορφανουδάκης

41 σχόλια:

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Από την συλλογή ηλιοτρόπια του Νίκου Κανάκη


Το κρυφτό   
Τα μάτια κλείνουν και μετρούν
Από το ένα ως το εννιά.
Παίζουν τα σχολιαρόπαιδα
Κρυφτό στην πάνω γειτονιά .

Στα ηλιοτρόπια κρύβεται
η  Μαριορίτσα η πονηρή .
Πρόσωπο εδώ ήλιος εκεί ,
Ποιος θα μπορέσει να τη βρει ;

Την πρόδωσαν τα μάτια της .
Σπιθίζουν εδώ σπιθίζουν εκεί
Κι η Μαριορίτσα η Μαριορή
Αιχμάλωτη του Θοδωρή .
    
του Γ.Ο

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

15 Χαϊκού πικρά (Επίκαιρο)

Ευαγγελία – Αγγελική Πεχλιβανίδου
1.
Δρόμο άγνωστο
Κοίτα! είσαι Άνοιξη
Βιάστηκες πολύ.
2.
Γονείς δυστυχείς
Τα κεφάλια έσμιξαν
Άφατος καημός.
3.
Τα ψίχουλά σου
Τόσο χιόνι κάλυψε
Σπουργίτι μικρό!
4.
Μέσα στο μυαλό
Μαζεύτηκαν οι ρίζες
Αποκομμένες.
5.
Τόσα λουλούδια
Δε σ’ έφεραν κοντά μας
Στερνή συντροφιά.
6.
Μάτια λακκούβες
Απύθμενη η λύπη
Γεμάτα δάκρυ.
7.
Πολυώδυνη
Άσβεστη φλόγα πόνου
Μέσα μας καίει.
8.
Χιονάτες κορφές
Στο δέντρο που κάηκε
Σμίξαν να κλάψουν.
9.
Οι φίλοι μείναν
Με αμέτρητα Γιατί
Στο κινητό τους.
10.
Αναπάντεχα
Λύγισαν τα βλέφαρα
Στο βασίλεμα.
11.
Δεν έχει πλέον
Ιλαρές αναστάσεις
Μέσα στην ψυχή.
12.
Στο άδειο σπίτι
Η σιωπή σου δυνατή
Συνομιλία.
13.
Δε θα σαλπάρουν
Τα πελαγίσια μάτια
Τη γυναίκα σου
14.
Το χαμόγελο
Ξεχνά την ύπαρξή του
Το πήρες μαζί.
15.
Λεηλάτησες
Των ματιών τη γαλήνη
Αναχωρώντας.
27-02-2011
(στο μαθητή μου Δημήτρη Καραντώνη που αποχαιρετήσαμε σήμερα.
Ετών 34)
Ευαγγελία-Αγγελική Πεχλιβανίδου
Είμαι βέβαιος ότι η Κυρία Πεχλιβανίδου δεν θα έχει αντίρρηση να αφιερώσω και εγώ με την σειρά μου  τα  Πικρά Χαϊκού της   στους δύο Νεκρούς αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ

Λεωνίδας Ορφανουδάκης