Ο Κιμ από το Μπαγκλαντές και ο γλάρος που τον λέγαν Ιωνάθαν !

Τρίτη, 8 Μαρτίου 2011

Γράφει ο Λεωνίδας Ορφανουδάκης

Έχει απαγορευτικό μπαμπά ! Το πλοίο για την Κρήτη δεν θα φύγει , επιστρέφω στο σπίτι . Σε παρακαλώ αν μπορείς έλα να με πάρεις από το σταθμό του Μετρό του Χαλανδρίου .

Έφτασα στο σταθμό περίπου στις εννέα και μισή , μέσα σε άγρια χιονοθύελλα  .  Μια σκιά , μια μικροκαμωμένη ανθρώπινη σιλουέτα , μόλις που διακρινόταν  χαμένη στις σκιές του υποστέγου του σταθμού .  Ανησύχησα καθώς είχα καθυστερήσει .  Ζητιανεύει  , περιμένει κάποιον ή  να βουτήξει κάτι  .  Έτσι σκέφτηκα και εγώ σαν τον καθένα σας καθώς προσπέρασα την σκιά  για να σταματήσω λίγο παραπέρα  , κοντά στη στάση των Τρόλεϊ   όπου με περίμενε η κόρη μου . Της Άνοιξα την πίσω πόρτα και βιαστικά λόγω και του χιονιά , έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο την βαλίτσα της και γυρίσαμε σπίτι  . Εκεί ανακάλυψε πως είχε χάσει ένα........ τσαντάκι   χεριού που  κρατούσε  μαζί με τη βαλίτσα  . Ένα τσαντάκι  από αυτά που έχουμε συχνά μαζί μας όταν ταξιδεύουμε και μέσα στο οποίο είχε,  ταυτότητα , κάρτες , αρκετά μετρητά , το εισιτήριο πλοίου ,  διάφορα άλλα χαρτά  , τα  κλειδιά της και άλλα πολλά .  Σκεφτείτε το λύγο !  Σκέτη απελπισία μας κατέλαβε  .

Θυμάμαι  καλά όταν σε περίμενα στο σταθμό το είχα , θα μου έπεσε εκεί !  ή θα σου το βούτηξαν σκεφτικά εγώ   και  θυμήθηκα  τη μαύρη σιλουέτα έξω από το  σταθμό  .  Γυρίσαμε στο σταθμό μετά από μισή ώρα περίπου και κατεβήκαμε να ψάξουμε για το τσαντάκι , χωρίς καμιά ελπίδα βέβαια .  Η μαύρη σιλουέτα είχε αλλάξει θέση αλλά ήταν ακόμα εκεί μέσα στον άγριο χιονιά και περίμενε  .  Όταν μας είδε,  η μαύρη σκιά , ξεκόλλησε από τις άλλες  σκιές  και μας πλησίασε βιαστικά . Κάτω από το άπλετο φως του σταθμού η σκιά μετουσιώθηκε  , έγινε η ανθρώπινη μορφή ενός νεαρού μελαψού άνδρα , ούτε κλέφτης ούτε ζητιάνος  . Μια αξιοπρεπής παρουσία . Ήταν σχεδόν παιδί  , με καλοσυνάτη όψη  και  μεγάλα μαύρα φωτεινά εκφραστικά και  ξάστερα  μάτια ..

Πάντα να κοιτάζετε στα μάτια τους ανθρώπους που σας συστήνουν και να τα διαβάζετε . Πολύ σύντομα θα ανακαλύψετε πως η γνώμη που θα σχηματίσετε για κάποιον με την πρώτη ματιά  διαβάζοντας απλώς τα μάτια του , είναι πολύ ποιο αποκαλυπτική από το να διαβάσετε το βιογραφικό του .

Είδα που σας έπεσε κάτι από το αυτοκίνητο όταν φεύγατε , μας  πρόλαβε πλησιάζοντας  . Το έβαλα εκεί πίσω από την κολόνα , σταμάτησα σε μια απόσταση να το φυλάω και σας περίμενα . . Ήξερα πως θα γυρίσετε συμπλήρωσε  !  Συγκινήθηκα και τον αγκάλιασα ! Πώς σε λένε παιδί μου από πού είσαι τον ρώτησα .

 Ήταν ο Κιμ από το Μπαγκλαντές  και θα έπαιρνε το τρόλεϊ από τον σταθμό του Χαλανδρίου προς το Μουσείο , εκεί κάπου κοντά στο μέγαρο της Υπατίας  μένει . Τον αντάμειψα με ότι περισσότερο μπορούσα , σίγουρα με πολύ λιγότερο από όσο άξιζε και τον καληνύχτισα .

Του εύχομαι μόνο να μην συναντήσει ποτέ στη ζωή του κάπου στα σκοτινά  και απόμερα κάποιον από τους ( Έλληνες !?) που με κατακεραυνώνουν για τα άρθρα μου  καθώς δεν με βρίσκουν αρκετά καλό σύμφωνα με τα μέτρα τους   Έλληνα   !

Σήμερα δεν θα διαβάσω κανένα από τα σχόλια που θα γράψετε στο άρθρο μου . Νοιώθω ανάμεσα στους περισσότερους από εσάς  ,  σαν τον γλάρο που τον λέγαν Ιωνάθαν .

Λεωνίδας Ορφανουδάκης