Από τη δουλειά του ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΡΕΛΗ

Ένα ποίημα

Καμουτσίκι των ανέμων

πάνω στην ράχη των νησιών, τον Αύγουστο.

Ανεμίζουν τρομαγμένα πουλιά· κινούν

το νήμα αλλιώς του χρόνου. 

Οι παραλίες

βουίζουνε-

πολυπληθείς.

Χωράν οι λέξεις σ’ ένα λυπημένο ποίημα; χωρά η μουσική;

Η ψυχή χωρά;

Τώρα που έγινε η επιθυμία

χώρα του αχώρητου…