Translate

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΠΑΤΑΡΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Στείλετε στο leonidasorf@gmail.com ένα κομμάτι από κάθε νέα έκδοση σας και θα το αναρτώ .

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008

Εμπόλεμη Ζωνη του ΚΩΣΤΑ ΧΕΛΜΟΥ

Εμπόλεμη Ζώνη

Εδώ, στην εμπόλεμη ζώνη,
έχουν αγριέψει τα πράγματα.
Περνάμε δύσκολες ώρες.
Ο κόσμος έχει σκοτεινιάσει
και δεν βρίσκομε μνήμη να κρατηθούμε,
λίγο τόπο ελεύθερο
να ξεφορτώσουμε το μεγάλο μας πόνο,
το παράπονο της ψυχής και τους φόβους μας.
Ακόμα και ο πλανόδιος θαυματοποιός,
- αλήθεια τον θυμάσαι στη μικρή μας πλατεία;-
από καιρό σταμάτησε να βγάζει
μέσα από το μαύρο καπέλο του
λευκά περιστέρια και θαύματα.
Ελένη, χτες περπατούσαμε ευτυχισμένοι.
Ακούγαμε, σαν εκκλησίασμα, τα λόγια σου
και νομίζαμε πως μας μιλούσε ο Θεός.
Σήμερα η μοναχική μας πορεία
γίνεται αγωνία και πληγή που ματώνει.
Ποτάμι που κατεβάζει όλους μαζί τους θυμούς…

ΑΠΟΥΣΙΕΣ Αυγερινού Μαυριώτη

ΠΟΙΗΣΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΜΑΥΡΙΩΤΗΣ
ΕΠΙΓΕΙΑ
ΑΠΟΥΣΙΕΣ

Έσπασε το στήθος της μοναξιάς
σαν ένα ρόδι στο κατώφλι της υπεροψίας
και σκόρπησα τις ώρες μου
στις πολύβουες πολιτείες της γης .

Φεύγω και ξανάρχομαι πάλι
κι εσύ ένα όνομα αμετάθετο
σαν ένας γκρεμός που σκοτώνει
τους γλάρους των επιθυμιών .



Ήθελα πολύ να σ αγγίξω
μα ξεμάκραινες
όπως τ όνειρο στον τρίτο ύπνο ,
καταμεσής στη θύελλα
γλάρου φτερούγα αζύγωτη .
Παιχνίδιζες με τους αφρούς
των κρίνων
αθέλητη εμβολή
στην ασίγαστη ροή των πόθων
άγνωμη του έρωτα παρθένα .


Λιποτάκτησε τ αστέρι σου
κι έμεινες γυμνή
στο σκοτάδι με τις επιθυμίες
να λογχίζουν το πεπρωμένο σου
κι ένα όνομα που υπερασπίζεται τα χρόνια μας .


Σε πήρανε ένα ανυποψίαστο πρωινό.
Άφησα να σε πάρουν
και δεν ήξερα κατά που
γυρίζει ο πόνος .

Θλιμμένη μου έγνοια
που να σ ακουμπήσω ,
αγριοπερίστερο
της απέραντης μοναξιάς

ΤΟ ΠΑΤΑΡΙ ΤΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ (Αντι Προλόγου)

ΤΟ ΠΑΤΑΡΙ
Αντί προλόγου
Μια παρέα από δέκα περίπου άτομα, από όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδας , από την Κρήτη ως την Θράκη που παροικούμε (ουσιαστικά εκτώς των τειχών) στο Χαλάνδρι, μαζευόμαστε κάθε Τετάρτη μεσημέρι εδώ και τρία τέσσερα χρόνια, στο πατάρι ενός βιβλιοπωλείου της πόλης.... Η ιστορία μας μικρή και άγνωστη . Ξεκινήσαμε έτσι χωρίς προγράμματα και διακηρύξεις με μοναδικό σκοπό να μην βουλιάξουμε στον εαυτό μας .
Μοναχικοί απροσκύνητοι, απαγγέλουμε τα φθαρμένα μας όνειρα και μιλούμε επί παντός επιστητού . Φορτωμένοι με πολύχρονη συγγραφική δράση και πολλή γνώση, άγνωστοι εν πολλοίς, παρά ταύτα και «απαράσημοι», μιλούμε , ακούμε , ζυγίζουμε τα προβεβλημένα και μετά το αλώνισμα και το λίχνισμα ,πετάμε τα σκύβαλα και κρατάμε τα σταρόσπυρα κρίνοντας τους «περιούσιους» της τέχνης .
Δεν κομίζουμε «γλαύκα εις ΑΘΗΝΑΣ» θέλουμε με τούτο το περιοδικό να προσφέρουμε στον αναγνώστη μια ανθοδέσμη από αφορμές, για αναπόληση , για ρεμβασμό για νοσταλγία .
Λογοτεχνικά κατατάσσουμε τους εαυτούς μας στην β΄ μεταπολεμική γενιά της Κατοχής . Τούτο εδώ το έντυπο μας «Το Πατάρι», κατ` εξοχήν λογοτεχνικό περιοδικό, η παρουσία και η φωνή μας, δείγμα γραφής και ανάσα, φιλοδοξεί να φιλοξενήσει στις σελίδες του, συνεργασίες καταξιωμένων αλλά και νέων που για πρώτη φορά παρουσιάζονται στα Ελληνικά γράμματα.
Τα μέλη της ομάδας θα τα γνωρίσετε μέσα από τα κείμενα τους.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ
Για την σύνθεση των απόψεων Λεωνίδας Ορφανουδάκης