Είναι κι αυτός ένας τρόπος
Είναι κι αυτός ένας τρόπος
αρθρώνοντας μια γλώσσα πέρα από το λόγο
κι ανακαλώντας μνήμες, σαν φτέρουγες ανέμων
πάνω από καιρούς ανομβρίας.
Μια ιστορία που περνάει στο μύθο δύσκολα γίνεται παραμυθία.
Οι πρόγονοί μας μαθήτευσαν σε μέγα σχολείο
με το αλάτι της θάλασσας ζύμωσαν τη σιωπή τους.
Χρόνια ξαγρύπνησαν στους αγρούς περιμένοντας
γιατί πιο πολύ από τους προφήτες εμπιστεύτηκαν
την καρδιά τους.
Προδόθηκαν βέβαια στο τέλος, έτσι προδίνονται
τα όνειρα των αθώων
Σκόρπισαν, όπως φεύγει το κοπάδι μπροστά στο μαχαίρι
κι έτσι απλώθηκε εκείνο το όραμα ως την άκρη του κόμου.
Εμείς, από εκείνους πήραμε αυτήν την εικόνα
του ουρανού που ανοίγει σα ρόδι μέσα στη νύχτα,
της προσδοκίας που φέρνει στο μέτωπο
από τη γέννηση το σταυρό της.
Στον κύκλο του αίματος δεν έχουν επιμύθιο οι μύθοι
κι απαιτούν γλώσσα νήπια, αμφίσημη
ικανή ν΄ αντέξει το βάρος μιας τέτοιας
φοβερής ιστορίας.
( Στοιχεία δια-προσωπικής μυθολογίας )
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου