Για την Ασκητική , το κορυφαίο του έργο αφού , Σαν σήμερα γεννήθηκε
ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Σαν
σημερα γεννηθηκε ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ : Φίλοι
μου θα κάνω εδώ σε αυτή την ανάρτησή μια
κατάθεση ψυχής , μια εξομολόγηση ! Διάβασα για πρώτη φορά την Ασκητική σε
ηλικία περίπου είκοσι χρονών . Συνειδητοποίησα τότε ή σε κάποια άλλη ανάγνωση ,
ίσως και πληρέστερα σε άλλες αναγνώσεις της, πως ο Καζαντζάκης σαν μυημένος που
ήταν ήθελε με αυτό το βιβλίο να μυήσει και εμένα και εμάς . Έτσι ανέπτυξε στην Ασκητική του , και μάλιστα ανά κεφάλαιο, τα
στάδια της δικής του μύησης . Από τότε μέχρι
και κάμποσα χρόνια πριν επιχείρησα πολλές
φορές να ξαναδιαβάσω την Ασκητική αλλά
δεν την τελείωσα ποτέ . Σήμερα έχοντας περάσει την ηλικία των 70 χρόνων μου , το
έχω πάρει πλέον απόφαση . Αυτό το μικρό σε έκταση αλλά μέγιστο σε νοήματα βιβλίο , όλο , δεν θα το διαβάσω ποτέ . Για να το τελειώσω πρέπει να γίνω Καζαντζάκης . Ο Καζαντζάκης όμως δεν είναι απλά από τους μεγαλύτερους
νεοέλληνες συγγραφείς καθώς έγραψε εδώ κάποιος θαυμαστής του , είναι ένας ογκόλιθος
της παγκόσμιας διανόησης και ο μεγαλύτερος στοχαστής και φιλόσοφος του καιρού μας
!
ΑΣΚΗΤΙΚΗ Salvatores Dei
(Σωτήρες του Θεού)
Ολόκληρη στο ΠΑΤΑΡΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Το ΠΙΣΤΕΥΩ του ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα.
Από το τέλος του κορυφαίο έργο του «Ασκητική .»
…………………………….. ΠΙΣΤΕΥΩ Σ' ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤ' ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΣ, ΤΙΣ ΟΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤ' ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΡΙΝΩ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΦΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΑΡΥΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ. ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΑ ΠΗΓΗ ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟ ΑΛΩΝΙ, ΟΠΟΥ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΠΑΛΕΥΕΙ Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.
"ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ. "ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ, ΚΙ ΑΚΟΥΩ. ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΟΙ ΡΑΤΣΕΣ ΟΛΕΣ ΚΙ ΟΛΗ Η ΓΗΣ, ΑΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΡΟΜΟ, ΜΕ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΥ.
ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΧΥΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΟΥΝ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: "ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΜΟΝΑΧΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ".
ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΑΝ, ΣΜΙΓΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: "ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ".
ΚΑΙ ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕ ΛΥΓΟΥΝ, ΑΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ, ΕΞΑΙΣΙΟ, ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ:
ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
ΤΕΛΟΣ
Δημοσίευση σχολίου