Ιερά Οδός

 

 

 

 

 

 

Μια επίκαιρη ανάγνωση του έργου του Σικελιανού !

Αφού , απάτριδες της πέρασαν χαλκά στη μύτη και την έδεσαν με χοντρή αλυσίδα , την πατρίδα μου την μάνα μου Ελλάδα έκαμαν το ίδιο και σ` εμένα και στο λαό της ,τον αδελφό μου . Έτσι δεμένες , οδηγημένες δεκάδες χρόνια μέχρι προχθές , από το χέρι του ντόπιου και του ξένου εκμεταλλευτή τους , και από το χέρι του ξένου τοκογλύφου που είναι σήμερα παραδομένες , δίνουν μέσα στην ψυχή μου σαν δυο αρκούδες την τραγική παράσταση τους. Ο συνειρμός είναι αναπόφευκτος και αυτόματος . Ακριβώς όμοια τότε το 1935 ο Σικελιανός στον δρόμο για το ιερό της Ελευσίνας ……

…………………είδε στην Ιερά Οδό και έγραψε ….

                Ιερά Οδός

«…. απ' το γύρο τον κοντινό, προβάλανε τρεις ίσκιοι.

Ένας Aτσίγγανος αγνάντια ερχόταν,

και πίσωθέ του .......ακλούθααν, μ' αλυσίδες

συρμένες, δυο αργοβάδιστες αρκούδες .

Η μία , (ήτανε η μάνα, φανερά), η μεγάλη,

με πλεχτές χάντρες όλο στολισμένο το μέτωπο γαλάζιες,

κι από πάνω μιαν άσπρη αβασκαντήρα, ανασηκώθη

ξάφνου τρανή, σαν προαιώνιο νά 'ταν

ξόανο Mεγάλης Θεάς, της αιώνιας Mάνας,….»

 

Έτσι μασκαρεμένη την περιγράφει ο ποιητής μα εγώ δεν γελιέμαι ,  την αναγνώρισα ! Η αλυσοδεμένη , η μεγάλη , η πονεμένη και ταπεινωμένη αρκούδα είναι εμένα η μάνα μου η Ελλάδα . Και το αρκουδάκι δέστε πως το περιγράφει ο ποιητής …..

« ….. Kαι το μικρό στο πλάγι της αρκούδι,

σα μεγάλο παιχνίδι, σαν ανίδεο

μικρό παιδί, ανασκώθηκε κ' εκείνο

υπάκοο, μη μαντεύοντας ακόμα

του πόνου του το μάκρος, και την πίκρα

της σκλαβιάς, που καθρέφτιζεν η μάνα

στα δυο πυρά της που το κοίτααν μάτια!.....»

-Εγώ -  Πέστε μου τώρα εσείς πως στο μικρό αρκούδι δεν αναγνωρίζετε και εσείς όπως εγώ , τον ανίδεο λαό μας που δεν μαντεύει ακόμα του πόνου του το μάκρος, και την πίκρα της σκλαβιάς του , ο αδελφό μου ο αδελφός σας ο λαός μας .

-Ο ποιητής-  «……. K' η καρδιά μου, ως εβάδιζα, βογκούσε:

"Θά 'ρτει τάχα ποτέ, θε νά 'ρτει η ώρα

που η ψυχή τής αρκούδας και του Γύφτου,

κ' η ψυχή μου, που Mυημένη την εκράζω,

θα γιορτάσουν μαζί;" ….

………
σα βυθίστηκε ακέρια στα σκοτάδια,

ένα μούρμουρο απλώθη απάνωθέ μου,

ένα μούρμουρο,

κ' έμοιαζ' έλλε:
"Θά 'ρτει."  ….

-Εγώ-  Είχε ο ποιητής  για εσάς ένα λόγο παρηγοριάς "Θά 'ρτει η ώρα"  στον τελευταίο στίχο του και σας τον μετέφερα .

Εμένα η ελπίδα μου τελείωσε και βάλσαμο δεν θέλω στις πληγές μου,.

Λεωνίδας Ορφανουδάκης .

 Σάββατο, 30 Οκτωβρίου 2010

Παραπομπή στο κείμενο με απαγγελία , του ποιήματος «ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ» του Άγγελου Σικελιανού http://www.youtube.com/watch?v=2bXcKXRebu0