ΠΡΟΘΑΛΑΜΟΣ Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ;

Προς το παρόν, τίποτε.

Θα σκούριασε η σάλπιγγα.

Σάλια αρχαγγελικά

Το στόμιό της οξειδώνουν, φαίνεται,

Τώρα και χιλιάδες χρόνια

Χρόνια χιλιάδες

Στιγμές ακάρπιστες

Χρειάζεται κήρυκα ο κλέφτης ;

Αναγγέλλοντα θαλαμηπόλο ;

Εκείνη, πάλι, η φωνή

-

εράσμια έκρηξη μιας ήβης

-

Πάγωσε μες στη σιωπή Ανέκφραστη χρώματα σωπαίνει

Συστρέφει άχρωμη ευθείες

Άλαλη ήχους ανατινάζει

Μουγγή την οικιακή απάτη μας μελωδεί

Τώρα και χιλιάδες χρόνια

Χρόνια χιλιάδες Στιγμές ακάρπιστες

Χτες κι αύριο Όχι πάντα, όχι, Όμως, πάντα

Ιδού αληθινός εφιάλτης ! (σε μύριους μέσα αληθινότερους…)Ωστόσο, σε μέρη σκοτεινά

Όλα συνέβησαν, τώρα συμβαίνουν…

Η σάλπιγγα ηχεί ήχον οξύ

Όταν το ανεπίδοτο φιλί της

-

Το πολυονειρεμένο (ίσως γι’ αυτό και ψεύτικο)

-

Χρεολυτικά δόθηκε

Εκπυρσοκροτώντας στον κρόταφο της νύχτας μας, Εκεί !

Εκεί !Σε ακριβές σημείο πάντα, Εκεί !

 

Στάθης Κομνηνός