Ο Αυγερινός Μαυριώτης ξεχώρισε μερικά αγαπημένα του ποιήματα του

 Ο Αυγερινός Μαυριώτης ξεχώρισε μερικά  αγαπημένα ποιήματα  

από την ποιητική του συλλογή   “ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ “

ΖΩΓΡΑΦΙΑ

Να βάλεις μπλε πολύ στη ζωγραφιά

Ζωντανή τη θάλασσα να κάνεις.

Δελφίνια να πηδούν στο ηλιόγερμα

Και γλάρους να χορεύουν στον αγέρα

Μ’ ανοιχτές φτερούγες.

Μακριά απ’ το κύμα τ’ άγριο

Να σέρνεται η σιωπή στην άμμο.

Τη βάρκα μου χωρίς κουπιά να ταξιδεύει

Στ’ ανοιχτά.  Κι εγώ να φεύγω μακριά

Χωρίς εσένα.

 ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

 Όταν περνούν οι γερανοί

Άνοιξε το παράθυρό σου

Ν’ ακούσεις το κάλεσμά τους.

Κι ίσως πειστείς να τους ακολουθήσεις

Στο μακρινό ταξίδι τους στις χώρες του βορά.

Σ’ εκείνο το παλιό ξύλινο μπαούλο

Με τις ξεθωριασμένες ζωγραφιές,

Μαζί με τ’ ασπρόρουχα, έχεις διπλωμένο

Ένα ταξίδι απ’ τον καιρό της νιότης σου.

Μην αμελήσεις να το κοιτάξεις,

Είναι καιρός να τ’ αποφασίσεις.

  ΕΚΑΝΕΣ ΛΑΘΟΣ

Είναι φθινόπωρο και η βροχή

Μουσκεύει τα μαλλιά σου,

Γέρνει τα χρυσάνθεμα στον κήπο σου.

Ήτανε λάθος που βγήκες στη βροχή

Χωρίς ομπρέλα.

Μ’ όλο που πήρες τον καιρό απ’ το δελτίο

Έκανες του κεφαλιού σου.

 ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Όσο περνούν τα χρόνια, ερημώνουν οι δρόμοι,

Αδειάζουν οι γειτονιές.

Οι φίλοι μας φεύγουν ένας- ένας,

Μας αποχαιρετούν βουβά.

Τα παιδιά δεν παίζουν πετροπόλεμο,

Τα πήραν μαζί τους οι μεγάλοι στις πόλεις.

Ορφάνεψαν από φωνές οι αλάνες

Και τα δέντρα δεν αντέχουν τον καρπό τους.

Εκλιπαρούν τους περαστικούς να τα ξαλαφρώσουν

Ωσάν τις ετοιμόγεννες που φτάσαν στον καιρό τους.

ΜΟΝΟΣ

Είχε μέρες να βγει από το σπίτι

Κι ούτε του χτύπησε κανείς την πόρτα.

Πάλι θα περάσει μόνος τη νύχτα

Τρέμοντας το φόβο των ληστών.

Η σύντροφός του έχει καιρό που έφυγε

Και δεν ξαναγύρισε στο σπίτι.

Άφησε ωστόσο το είδωλό της

Στον καθρέφτη του σαλονιού.

Όμως απόψε με τη διακοπή του ηλεκτρικού

Έσβησε κι αυτό.

ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

Φέτος το χειμώνα μείναμε πάλι χωρίς φωτιά.

Όλοι κυκλοφορούν στους δρόμους με βαριά

Πανωφόρια και στα παγωμένα σπίτια τυλίγονται

Με μάλλινες κουβέρτες και πολύχρωμα χράμια.

Πιστεύουν πως μ’ αυτό τον τρόπο θα νικήσουν

Τη βαρυχειμωνιά που τους ζώνει από παντού.

Όμως το κρύο έχει περάσει βαθιά μέσα τους.

Και πάγωσε την ελπίδα που θερμαίνει την ψυχή.

  ΓΥΡΙΣΑΜΕ

 Γυρίσαμε ύστερα από χρόνια

Στο παλιό μας σπίτι.

Χτυπήσαμε και περιμέναμε

Να μας ανοίξουν.

Άδικος κόπος.  Αφού εμείς είμαστε

Οι τελευταίοι του ένοικοι.

Ολόκληρη  η συλλογή    “ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΑΝΟΙ “ 

 Εδώ  :   http://patarilogotexnon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_20.html