Κώστας Χελμός
Επιλογή
ποιημάτων
Ο άνεργος
Περισσεύουν τα
χέρια στον άνεργο
και δεν
ξέρει που να
τα κρύψει.
Περισσεύει η
καρδιά του στον
άνεργο
και δεν
ξέρει τι να
την κάμει.
Κάθε μέρα
και κάθε νύχτα
με την
πλάτη ακουμπισμένη στον
τοίχο
τον σταυρώνει
αλύπητα η ανεργία.
Δίπλα του
το ξεθωριασμένο βιογραφικό
του.
Ιησούς Χριστός,
του Ιωσήφ
και της Μαρίας,
Ξυλουργός. Ετών
τριάντα τρία.
Άνεργος.
Η επιγραφή
Στη μέση
της αίθουσας που
μας φιλοξένησαν
υπάρχει ένα
μεγάλο στενόμακρο τραπέζι ,
ίδιο μ’ εκείνο
του μυστικού δείπνου,
μονάχα που
έλειπε ο Χριστός
και οι μαθητές
του.
Με συγκλόνισε
η επιγραφή στο
ακριανό κάθισμα.
«Εδώ καθότανε
ο Ιούδας».
Η εικόνα της Παναγίας
Όταν πηγαίνω
στην εκκλησία,
όπου και
να στέκομαι
νομίζω πως
κοιτάζει εμένα,
νομίζω πως
μαλώνει εμένα.
«Γιατί ταπεινώσατε
το παιδί μου.
Γιατί σταυρώσατε
το γιο μου».
Μη με ρωτάτε
Εκείνος που
λέει ψέματα, εκείνος
που λέει αλήθεια,
αν είναι
ο ίδιος άνθρωπος
μη με ρωτάτε.
Δεν ξέρω.
Αντιγράφω την
πολυσέλιδη τιμωρία της
δασκάλας
και ξεκίνησα
να μαθαίνω ξένες
γλώσσες
με τη
μέθοδο «άνευ διδασκάλου».
Όμως το
χειρότερο που μπορεί
να σου συμβεί.
Να κοιμάσαι,
να σε κρατάει
αγκαλιά, να σε
φιλάει
και ξαφνικά
να χτυπάει το
ξυπνητήρι.
Λοιπόν, αυτό
δεν θα το
ήθελε ούτε και
ο Θεός.
Σαν το ποτάμι
Ζωγραφίζω πάνω
στην άμμο επιθυμίες
και όνειρα
Και σκαλίζω
στην πέτρα τα τελευταία
σου λόγια.
«Εσύ παιδί
μου μοιάζει με το ποτάμι
και σαν
ποτάμι θα κυλήσεις».
Από τότε
ψάχνω την κοίτη
μου.
Ανοχή
Ανέχομαι τον
ασίγαστο θόρυβο
Της πέτρινης
βρύσης στην αυλή
μας
Γιατί έρχονται
κάθε μεσημέρι
Και ξεδιψάνε
τα περιστέρια
Έλληνες ποιητές
Το
ροδομοσκοβόλημα
Εφέτος άγρια
μ’ έδειρε η βαρυχειμωνιά
και μ’ έπιασε
χωρίς φωτιά και με ’βρε
χωρίς νιάτα
κι’ ώρα την
ώρα πρόσμενα να
σωριαστώ βαριά
στη χιονισμένη
στράτα.
Μα χτες
καθώς με γέλασε
το γέλιο του
Μαρτιού
και κίνησα
να ξαναβρώ τ’ αρχαία
τα μονοπάτια
στο πρώτο
μοσκοβόλημα ενός ρόδου
κρυφού
μου δάκρυσαν
τα μάτια.
Κωστής Παλαμάς
Τρίστιχο
Με χάρη
και στραβά στ’ αυτί
το κρεμεζί παπάζι,
στητή, χαμηλοβλέφαρη, περπατησιά
όλο νάζι-
Το ρόδι
πέφτει απ’ τη ροδιά
καθώς μιλάς και
σπάζει.
Μιλτιάδης Μαλακάσης
Μέσα στις θαλασσινές
σπηλιές
Μέσα στις
θαλασσινές σπηλιές
Υπάρχει μια
δίψα, υπάρχει μια
αγάπη,
υπάρχει μια
έκσταση,
όλα σκληρά
σαν τα κοχύλια.
Μπορείς να
τα κρατήσεις στην
παλάμη σου.
Μέσα στις
θαλασσινές σπηλιές
μέρες ολόκληρες
σε κοίταζα στα
μάτια
και δε
σε γνώριζα, μήτε
με γνώριζες.
Γεώργιος Σεφέρης
Επίγραμμα
Θάμα γλυκό
κι’ ανέλπιστο που ’κανες
έρωτά μου,
Ενώ είναι
τα νιάτα πίσω
μου να ’ναι η
ζωή μπροστά μου
Κώστας Ουράνης
Πέρασες
και είχες στα
μαλλιά
Πέρασες και
είχες στα μαλλιά
ρόδα και
φως και είχες
στο χέρι
κρίνα λευκά
και στάχυα απ’ τον
αγρό
και σε
είδα και είπα
κι’ έφτασε
το καλοκαίρι
Μα ήρθες
και σκόρπισες τα
στάχυα στο νερό
τα ρόδα
στον αέρα
και μ’ ένα
κρίνο στάθηκες ωχρή
σα φθινοπώρου
μέρα.
Κώστας Χατζόπουλος
Λες κι’ ήτανε
Λες κι’ ήτανε
χθες βράδυ ακρογιάλι
το σώμα μου
Τα χέρια
σου δυο μικρά
τρυφερά καβούρια.
Μάτση Ανδρέου
Βιοραφικό σημείωμα του Κώστα Χελμού
ο Κώστας Χελμός
Γεννήθηκε στο χωριό Λιβαδάκι της ορεινής Ναυπακτίας.
Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και ζει μόνιμα στην Αθήνα.
Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και μέχρι σήμερα έχει εκδώσει δεκαπέντε ποιητικές συλλογές. Με την ποίηση ασχολείται από μαθητής γυμνασίου. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες. Βραβεία έχει λάβει από
διαφόρους οργανισμούς και ομίλους.
Με τον Κώστα Χελμό και την ποίησή του ασχολήθηκαν.
Θόδωρος Τρουπής. Αφιέρωμα του περιοδικού «Μοριάς».
Κώστας Βαλέτας. Περιοδικό «Αιολικά Γράμματα» η κ.
Παναγιώτα Ζαλώνη με το «Κελαινώ» και ο Χρήστος Κουλούρης
με την «Νέα Σκέψη». Κριτικές γράψανε. Μιχάλης Δελησάββας, Δημήτρης Μποσινάκης, Ευαγγελία Μισραχή, Βασίλης Δημουλάς,
Αυγερινός Μαυριώτης, Λευτέρης Τζόκας, Θάνος Αθανασόπουλος, ο Επαμ. Μπαλούμης και πολλοί άλλοι.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου