ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (Ειρηναίος Μαράκης)

Μικρή κάμαρα κι ένα παράθυρο στον κόσμο, στην ανεμοδαρμένη πολιτεία. Στους δρόμους ασφαλιτών περιπολία κι εσύ, με τσιγάρο που σκοτώνει, να μιλάς για ανεξαρτησία.
Λοΐζο ακούς με μανία και Μαγιακόφσκι διαβάζεις με πείσμα. Χιόνι στην έρημη γη και κρύο στην πλατεία. Κάθε μέρα η ίδια, μονότονη ιστορία, τα ίδια πρόσωπα της φθοράς. Ο κυρ διευθυντής σου, που σ' εκτιμάει για τις περίτεχνες, όλο δουλικότητα και χάρη, οσφυοκαμψίες σου. Η "συντρόφισσα" της γραφειοκρατίας και η άρνηση της προοπτικής.

Βρέχει κι απόψε στη γερασμένη πολιτεία. Σήμανε ξημέρωμα Πρωτομαγιάς κι όμως χειμώνας μυρίζει. Πέρα μακριά, στην κάτω πλατεία, βλέπεις ένα ρακένδυτο Μαρξ με πληγιασμένα χέρια, βλακωδώς να τραγουδάει. Για τη διαλεκτική σύγκρουση των αντιθέτων και την επιστροφή της πάλης των τάξεων. Η Ρόζα δίπλα του, πλέκει κάλτσες που πουλά στη λαϊκή.
Ξαφνικά, μέσα από τη σκόνη του χρόνου, ξεπροβάλλει το πλήθος. Εργάτες, αγρότες, φοιτητές. Κόκκινες σημαίες στο χέρι και γαρύφαλλο στο πέτο. Βρεγμένοι ως το κόκκαλο αλλά ακόμα στον δρόμο. Υπολείμματα κάποιας ηττημένης στρατιάς; Όχι! φωνάζεις με χαρά και στο χορό το ρίχνεις με το φάντασμα μιας άλλης προοπτικής. Όχι! Ούτε ηττημένη στρατιά, ούτε φοβισμένα ανθρωπάκια! Ένα ποτάμι μόνο, που πίσω δεν γυρνά.

Από το ιστολόγιο     Κίβδηλη    Αντιόχεια