ΚΑΤΟΨΕΙΣ

Την ποιητική συλλογή  «ΚΑΤΟΨΕΙΣ» του πολύ καλού ποιητή και μέλους της συντροφιάς μας Μιχάλη Δελησάββα παρουσιάζει σήμερα  στο Πατάρι Λογοτεχνών ο φίλος της  ομάδας μας στο F/B , ο πολύ καλός λογοτέχνης Θεοχάρης Παπαδόπουλος , τον οποίο  ευχαριστώ .

Λεωνίδας Ορφανουδάκης

 

                    Μιχάλης Π. Δελησάββας

                             ΚΑΤΟΨΕΙΣ

 

 

                      ΚΑΤΟΨΕΙΣ

Παρουσίαση από Θ.Παπαδόπουλο

 

      Έχει περάσει αρκετός, πλέον, καιρός από τη δεκαετία του 1980 και μπορούμε να κατασταλάξουμε σε κάποια συμπεράσματα για τη λογοτεχνική παραγωγή αυτής της δεκαετίας, παρατηρώντας αντιπροσωπευτικά δείγματα λογοτεχνικής γραφής από εκείνους, που έδρασαν τότε και που δυστυχώς, λίγοι έχουν ασχοληθεί με το έργο τους.

      Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα είναι και το βιβλίο του Μιχάλη Π. Δελησάββα: «Κατόψεις». Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή, που περιέχει ποιήματα κοινωνικού προβληματισμού, με λεπτές αποχρώσεις συμβολισμού. Ποίηση λιτή, που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του αναγνώστη: «Τούτη η γλίτσα κολλάει / στα ρούχα μας, / τρυπάει τα τύμπανα των αυτιών μας, / περιορίζει το οπτικό μας πεδίο. / Τούτη η ομίχλη / τυλίγει τις καμινάδες, / μπαίνει απρόσκλητη κάτω από / τις πόρτες μας, / θαμπώνει τα μάτια μας. / Γι’ αυτό δεν είναι παράξενο / που βαδίζουμε στους δρόμους τρεκλίζοντας, / στα τυφλά με ορθάνοιχτα μάτια, / προς τα εκεί / που μας οδηγεί η καρδιά μας.»

      Σε ορισμένα ποιήματα της συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής ο Μιχάλης Π. Δελησάββας, μας δείχνει μια πικρία για τους «φίλους», που τελικά τον πρόδωσαν, αφού πρώτα τον παγίδεψαν  με υποσχέσεις και θέλουν να χρησιμοποιήσουν το όνομά του για να δώσουν έμφαση στο θρίαμβό τους. Τέτοιους ανθρώπους τους αντιμετωπίζει με λεπτή ειρωνεία και περίτεχνο σαρκασμό: «Ήμουν στη φυλακή / και ήρθατε να με βρείτε. / Ήμουν πεινασμένος / και με καθίσατε στο τραπέζι σας. / Όταν με σκότωσαν / μου κάνατε την καλύτερη κηδεία. / Μονάχα / όταν σας χτυπούσα την πόρτα / να βγούμε όλοι στους δρόμους / να προλάβουμε / μ’ αφήσατε μόνο. / Γι’ αυτό / απαγορεύω να με γράψετε στα βιβλία σας / να μου αφιερώσετε βωμούς στις πλατείες σας. / απαγορεύω οιανδήποτε χρήσιν μου.»

      Στην ποιητική συλλογή του Μιχάλη Π. Δελησάββα «Κατόψεις», υπάρχουν και κάποια μικρά ποιήματα, όπου μέσα σε ελάχιστους στίχους, ο ποιητής, καταφέρνει να περικλείσει ολοκληρωμένα νοήματα: «Είμαι και πάλι αναγκασμένος / να σου θυμίσω: / Υπάρχουν κι άλλα μέτρα / κι άλλα ρολόγια. / Είσαι κάτι πιο σημαντικό / από αυτό που σ’ άφησαν να πιστεύεις.»

      Σύμφωνα, με την περιγραφή, που κάναμε μέχρι τώρα, εύλογα θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι ο Μιχάλης Π. Δελησάββας είναι ένας πιστός μύστης της επονομαζόμενης «στρατευμένης» ποίησης. Όμως, αυτή είναι η μισή εικόνα του έργου του. Υπάρχουν και πανέμορφα ερωτικά ποιήματα, που αποδεικνύουν ότι ο Μιχάλης Π. Δελησάββας είναι ένας ολοκληρωμένος ποιητής: «Τι νάσαι άραγε; / Αν ήσουν λουλούδι, θαρχόταν / καιρός να μαραθεί. / Αγκάθι; Σε ποιον λοιπόν / να πω αυτόν τον πόνο / κι αυτή την έξαψη που με κρατάει / μετέωρον. / Νάσουν πηγή, πλάι στο δρόμο μου… / Η στράτα ατέλειωτη να χάνεται / μακριά στον ορίζοντα. / Κι εγώ, στρατοκόπος / για τη δική σου αγάπη / αιώνια διψασμένος.»

      Σε άλλο σημείο της ποιητικής του συλλογής «Κατόψεις» ο Μιχάλης Π. Δελησάββας, μας δείχνει το πόσο υπομονή πρέπει να έχουμε και ότι οι κοινωνικοί αγώνες ακόμα και αν δεν δικαιωθούν άμεσα έχουν τη δική τους σημασία και τα δικά τους μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Στο ποίημα «μάθημα ιστορίας» ο ποιητής μας συμβουλεύει: «Παρά, μονάχα με καιρούς κι αγώνες / μπορεί να δέσει ο καρπός» και παρακάτω: «Όσο να κόβουνε τις ρίζες μένει και μαγιά.»

      Θα μπορούσαν να γραφτούν σελίδες επί σελίδων για το έργο του Μιχάλη Π. Δελησάββα, εμείς, όμως θα κλείσουμε εδώ, τη μικρή αυτή κριτική προσέγγιση, προσυπογράφοντας τους παρακάτω στίχους: «Ο χρόνος έχει γυρίσματα, / Κι άλλωστε, αυτό εδώ δεν είναι για κανένα μας / το τελευταίο καλοκαίρι.»

 

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ