Μια Ενδιαφέρουσα οπτική της σχέσεις μας με την ποίηση και τους ποιητές !
Μάρκος
Μαντάς
Εξερχομενος απο το υπεροχο αφιερωμα απο τα 100 χρονια,
απο την γεννηση του Νικηφορου Βρεττακου, καθισμενος
σ'ενα παγκακι εμπλεος συναισθηματων, εμφορουμενος σκεψεων, εμφατικη επιβεβαιωση, οτι οι ποιητες δεν ειναι
κοινοι ανθρωποι οπως εμεις. Ο Βρεττακος ενας κοσμος
ολοκληρος που κουβαλουσε την δικη του γνωση
και προορισμος του ηταν να αποκτησει αλλα και να
μεταδωσει γνωση. Αυτο ειναι το λαθος που κανουν πολλοι,
συγκρινουν τους εαυτους τους με ανομοια πραγματα.
Οι ποιητες ειναι ενα βημα πιο μπροστα αλλα και πιο πισω
απο μας. Ποτε δεν παμε παρεα βολτα!
Η τους βλεπουμε απο πισω να περπατουν μπροστα μας
η μας βλεπουν απο πισω, να περπαταμε μπροστα τους.
Το βεβαιο ειναι οτι ποτε δεν περπαταμε πλαι-πλαι...
Σηκωνω το βλεμμα μου ψηλα,κοιταζω το αχανες εναστρο
ουρανο, νοιωθω σε ολο μου το ειναι, την ασημαντοτητα μου,
μονολογω ψιθυριστα: οταν η στιγμη δεν ειναι ενα κοινο κομματι
χρονου αλλα ενα μικρο κλασμα αιωνιοτητας που πεφτει ξαφνικα
στα χερια σου, δεν ξερεις τι να το κανεις...
Ο καθενας μας εχει μια μοναδικη οπτικη να βλεπει τα τεκταινομενα
και να τα φιλτραρει στο μυαλο του,απαντησα, οταν με ρωτησε
μια κοπελλια, εις επηκοον και της υπολοιπης παρεας της.
Ο Βρεττακος αντιμαχοταν καθε μορφη εξουσιας, ειπα, διοτι πιστευε
ακραδαντως οτι οποιος ασχολειται με την εξουσια, χανει την αληθεια...
Η εξουσια για να ανθησει πρεπει να νομοθετησει το ψεμμα...
Να μας κανει ολους ιδιους, χωρις κριτικη σκεψη, με τις ιδιες επιθυμιες
με τα ιδια 'εγω'. Αυτη ειναι η εξουσια και οσοι την διεκδικουν ειναι
εθελοντες ψευτες που βαυκαλιζονται οτι η άληθεια, ειναι μια.
Υπαρχει μεγαλυτερο ψεμμα απο αυτο?
Η αληθεια ειναι οσοι ειμαστε, και εμεις που ειμαστε
και ολοι αυτοι που θα ερθουν και ολοι αυτοι που εφυγαν
απο αυτον τον κοσμο.
Η αληθεια ειναι η θαλασσα, ο ωκεανος των διαφορων μας...
Για να ζησεις εκτος νομου, πρεπει να εισαι τιμιος!
Κανεις δεν ξεφευγει, απο τους νομους, αλλα οι ανυπακουοι
τουλαχιστον ειναι αληθινοι
γιατι κανουν την αληθεια τους νομο και
οχι το ψεμμα της εξουσιας...
Εξερχομενος απο το υπεροχο αφιερωμα απο τα 100 χρονια,
απο την γεννηση του Νικηφορου Βρεττακου, καθισμενος
σ'ενα παγκακι εμπλεος συναισθηματων, εμφορουμενος σκεψεων, εμφατικη επιβεβαιωση, οτι οι ποιητες δεν ειναι
κοινοι ανθρωποι οπως εμεις. Ο Βρεττακος ενας κοσμος
ολοκληρος που κουβαλουσε την δικη του γνωση
και προορισμος του ηταν να αποκτησει αλλα και να
μεταδωσει γνωση. Αυτο ειναι το λαθος που κανουν πολλοι,
συγκρινουν τους εαυτους τους με ανομοια πραγματα.
Οι ποιητες ειναι ενα βημα πιο μπροστα αλλα και πιο πισω
απο μας. Ποτε δεν παμε παρεα βολτα!
Η τους βλεπουμε απο πισω να περπατουν μπροστα μας
η μας βλεπουν απο πισω, να περπαταμε μπροστα τους.
Το βεβαιο ειναι οτι ποτε δεν περπαταμε πλαι-πλαι...
Σηκωνω το βλεμμα μου ψηλα,κοιταζω το αχανες εναστρο
ουρανο, νοιωθω σε ολο μου το ειναι, την ασημαντοτητα μου,
μονολογω ψιθυριστα: οταν η στιγμη δεν ειναι ενα κοινο κομματι
χρονου αλλα ενα μικρο κλασμα αιωνιοτητας που πεφτει ξαφνικα
στα χερια σου, δεν ξερεις τι να το κανεις...
Ο καθενας μας εχει μια μοναδικη οπτικη να βλεπει τα τεκταινομενα
και να τα φιλτραρει στο μυαλο του,απαντησα, οταν με ρωτησε
μια κοπελλια, εις επηκοον και της υπολοιπης παρεας της.
Ο Βρεττακος αντιμαχοταν καθε μορφη εξουσιας, ειπα, διοτι πιστευε
ακραδαντως οτι οποιος ασχολειται με την εξουσια, χανει την αληθεια...
Η εξουσια για να ανθησει πρεπει να νομοθετησει το ψεμμα...
Να μας κανει ολους ιδιους, χωρις κριτικη σκεψη, με τις ιδιες επιθυμιες
με τα ιδια 'εγω'. Αυτη ειναι η εξουσια και οσοι την διεκδικουν ειναι
εθελοντες ψευτες που βαυκαλιζονται οτι η άληθεια, ειναι μια.
Υπαρχει μεγαλυτερο ψεμμα απο αυτο?
Η αληθεια ειναι οσοι ειμαστε, και εμεις που ειμαστε
και ολοι αυτοι που θα ερθουν και ολοι αυτοι που εφυγαν
απο αυτον τον κοσμο.
Η αληθεια ειναι η θαλασσα, ο ωκεανος των διαφορων μας...
Για να ζησεις εκτος νομου, πρεπει να εισαι τιμιος!
Κανεις δεν ξεφευγει, απο τους νομους, αλλα οι ανυπακουοι
τουλαχιστον ειναι αληθινοι
γιατι κανουν την αληθεια τους νομο και
οχι το ψεμμα της εξουσιας...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου