Ανέκδοτα ποιήματα του Κώστα Χελμού

Ανέκδοτα  ποιήματα  του  Κώστα  Χελμού

Το  χέρι

Τούτο  το  χέρι  που  κράτησε  όταν  χρειάστηκε  το  όπλο,

τούτο  το  χέρι  που  κράτησε  την  πένα

και  σήκωσε  για  σημαία  ένα  βιβλίο  με  ποιήματα,

το  ασπάζομαι  κάθε  πρωί  και  κάθε  βράδυ

το  βάζω  μαξιλάρι  να  κοιμηθώ  και  ονειρεύομαι.

Ήμουνα  κι’ εγώ  ένα  μικρό  ποίημα

στο  βιβλίο  που  ανέμιζε  για  σημαία,

ένας  απλός  στρατιώτης  που  πολέμησε

να  μη  μας  πάρουν  οι  εχθροί  τους  θεούς  μας.

Σου  είχα  πει

Σου  είχα  πει  τα  ποιήματα  να  μην  τα  στέλνεις  με  τη  βροχή.

Η  κάθε  λέξη  γίνεται  μουντζούρα,  ο  στίχος  μεγαλύτερη

και  γέμισε  ο  ουρανός  με  μαύρα  σύννεφα.

Γέμισε  η  γης  με  μνήματα,  τα  σπίτια  με  νεκρούς.

Η  μνήμη  μου  απόψε  παλιό  ακατοίκητο  χάνι

και  οχυρό  χορταριασμένο  που  με  κοιτάζει  αμίλητο.

Πέφτουν  αράδα  οι  νυφάδες  και  παγώνουν  την  ψυχή  μου.

Το  ρολόι  στο  χολ  σταματημένο,  το  τηλέφωνο  κομμένο,

το  τζάκι  σβηστό  και  η  Τρόικα  να  επιμένει,  για  νέες  περικοπές. 

 

Τα  βράδια

Τα  βράδια  έρχεται  η  πεθαμένη  μητέρα  μου

και  μου  χαϊδεύει  στον  ύπνο  μου  τα  μαλλιά.

Έρχεται  ο  πεθαμένος  πατέρας  μου

και  μου  φέρνει  ένα  λουκούμι

που  το  κέρδισε  στο  τάβλι 

παίζοντας  με  τον  πρόεδρο  του  χωριού.

Το  πρωί  τα  πράγματα  αλλάζουν,  προς  το  χειρότερο.

Η  καθημερινότητα  ενός  εργένη

Το  πρωί  βγαίνει  από  την  ίδια  πολυκατοικία.

Με  το  ίδιο  λεωφορείο  πηγαίνει  στη  δουλειά  του.

Το  βράδυ  επιστρέφει  στο  ίδιο  σπίτι.

Ίδια  τα  λόγια  της  βραδινής  προσευχής

και  ίδιο  το  κρεβάτι  που  ξεκουράζεται.      

Μονό  και  πάντοτε  κρύο.

                                 *

Κυριακή  πρωί,  μόνος  στο  ίδιο  παγκάκι.

Το  απόγευμα  πάλι  στο  ίδιο  παγκάκι.

Το  βράδυ  μαζεύεται  νωρίς  στο  σπίτι.

Ανάβει  το  φως  και  θέλει  να  τραγουδήσει.

Στην  τηλεόραση  τα  ίδια  πρόσωπα

να  λένε  τα  ίδια  πράγματα.

Ξαπλώνει  στο  κρεβάτι  και  σκεπάζεται  μέχρις  απάνω,

σταματάει  το  τραγούδι  και  σβήνει  το  φως.

Δεν  έχει  παρακάτω.  Εδώ  τελείωσαν  όλα.