Πριν την κάλπη , τελευταία λόγια !

Τελευταία λόγια  . Σειρά μου σε `σένα κυρίως τα λέω .

Μας λένε σε όλους τους τόνους και με τόσο αλλοπρόσαλλα επιχειρήματα πως πρέπει να ενεργήσουμε σαν πολίτες εν όψει των προσεχών εκλογών που κόντευα να χάσω την εμπιστοσύνη μου στη λογική μου . Σχετικά με το τι να ψηφίσω τα είχα τελείως χαμένα ! Ευτυχώς  πριν πετάξω σαν άχρηστο στα σκουπίδια το μυαλό μου , μέσα στους  στίχους του Γιώργου Νικολόπουλου .....

«. « … Αυτό να τους πεις. Όσο είναι δεμένοι στη μυλόπετρα, δεν έχουν να ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ τίποτε» »

.... διέκρινα κάποιο φως στο πρόβλημα μου . Κάποια στιγμή όταν σχεδόν τυχαία αντικατέστησα στους στίχους τη λέξη «μυλόπετρα» με τη λέξη «ΜΝΗΜΟΝΙΟ» φωτίστηκα και ο κόσμος γύρω μου επανήλθε  στην κανονική του τάξη. Κατάλαβα ότι μας λέτε πως  «Όσο ήμαστε δεμένοι στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ δεν έχουμε να ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ τίποτα»  και μας υποκρύπτετε και το άλλο το ποιο ενδιαφέρον , ότι δηλαδή «Όσο εμείς είμαστε δεμένοι στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ούτε  και εσείς θα έχετε να φοβάστε τίποτα»

Κατάλαβα τότε πως όλες οι φωνές και τα επιχειρήματα κάποιων που έμοιαζαν και ήταν ακατανόητος θόρυβος δεν απευθυνόταν στη λογική μου αλλά στο συναίσθημα μου. Επιδέξια και μεθοδικά προσπαθούσαν να με γεμίσουν ΦΟΒΟ και τρόμο , για τα πάθη που με περίμεναν την επόμενη των εκλογών , αν δεν ψήφιζα όπως αυτοί ήθελαν . Όλη η επένδυση του λόγου τους με δήθεν λογικά επιχειρήματα της μορφής (αλλιώς  θα χρεοκοπήσουμε) ενώ ξέρουν πως έτσι και αλλιώς η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη , αποβλέπει μόνο στο να αποκοιμίσει άλλα συναισθήματα . Τα συναισθήματα που θέλουν να αποκοιμίσουν και με τα οποία αντί του φόβου , λογικά και δίκαια ο λαός πρέπει να πάει στην κάλπη , είναι η αγανάκτηση , η οργή και ο θυμός , εναντίον όλων όσων σε βάθος χρόνου έφεραν τον τόπο σε αυτή την απελπιστική κατάσταση και τώρα τους βλέπει να λανσάρονται για σωτήρες . Οι οργισμένες φωνές στις πλατείες «έξω οι κλέφτες» και «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» πρέπει να ξεχαστούν και ο λαός με οδηγό μόνο το ΦΟΒΟ να μείνει  δεμένος στις μυλόπετρες να αλέθει νηστικός και εξαθλιωμένος στάρι για τα ίδια αφεντικά και τους δανειστές τους  . Έτσι ενώ μας καλλιεργούν στο έπακρο το συναίσθημα του φόβου δήθεν απευθύνονται στη λογική μας με το ερώτημα (μα να μην πληρώσουμε τους δανειστές μας ;) . Θα σας μιλήσω σα λαός και θα σας πω . Ποιους δανειστές μου ρε ! Πότε έφαγα εγώ από τα δανεικά σας . Στις Ελβετίες έχετε στείλει εσείς τα αφεντικά και τα τσιράκια σας τα 8/10 από αυτά . Βλέπω καθαρά πως με τα μνημόνια πάτε να ξεπληρώσετε τα κλεμμένα σας με το χωράφι του παππού και του πατέρα μου και με το νερό και τον ήλιο που πολέμησαν και σκοτώθηκαν για να τα έχω.  

Μας λέτε όσοι κυβερνούσατε πως «Όσο ήμαστε δεμένοι στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα» και το ποιο ενδιαφέρον που δεν μας λέτε είναι ότι «Όσο είμαστε δεμένοι στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ούτε  και εσείς έχετε να φοβάστε τίποτα» .

Λοιπόν εγώ λέω όχι στα μνημόνια σας και δεν φοβάμαι και αντίθετα αυτό που ελπίζω είναι να αρχίσετε να φοβάστε εσείς .   Για τα ψίχουλα της σύνταξης που  μου υπόσχεστε ότι δήθεν θα συνεχίσω να παίρνω αρνούμαι να σας επιτρέψω να ξεπουλήσετε τον τόπο ο οποίος  στο κάτω κάτω δεν μου ανήκει . Δεν είναι δικός μου . Ανήκει στα παιδιά μου και σ` αυτά ανήκει και η ψήφος μου . Βλέπω ένα μέρος του λαού να προσέρχεται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις των κομμάτων που κυβερνούσαν μέχρι χθες και αναρωτιέμαι από τον Άρη ήλθαν αυτοί; Όσοι διαβάζετε χρόνια τώρα τα κείμενα μου ξέρετε την εκτίμηση και την αγάπη που τρέφω για το λαό μας . Σήμερα εκ του γεγονότος αυτού και όχι μόνο η εκτίμηση μου αυτή βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού . Οψόμεθα ες Φιλίππους από Δευτέρα οπότε και ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί αυτό να  είναι το τελευταίο άρθρο που γράφω καθώς έχω να κάνω ομορφότερα και σοβαρότερα πράγματα από του να «βροντώ στου κουφού την πόρτα»

Λεωνίδας Ορφανουδάκης