Ποίηση – Poetry – Maria ORFANOUDAKI M.O – Archaia APTERA
PEACE – Maria Orfanoudaki – M.O – Atelier of Peace
ΜΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ…
κτύπος κανείς δεν αφρουγγιέται
Μεσ’ το μυαλό σκέψη και θύμηση καμιά !
Η όραση κι αυτή έχει χαθεί
Σαν τη ματιά στραμμένη είχα συνεχώς στον Ήλιο !
Και θαμπωμένη πλέον, ξεγελιέμαι
Από το φως του φεγγαριού
Θαρρώντας το για Ήλιο
Πως θα θελα !
Στης ηρεμίας το παιχνίδι
να ‘παιρνα μέρος
και να μπορούσα να χαρώ
στις ξεγνοιασιάς και στης γαλήνης τ’ ακρογιάλι.
Και να μπορούσα να ‘παιρνα
χαρές και λύπες τόσες,
όσες μπορεί
μονάχα μια καρδιά
και μια Ψυχή ν’ αντέξει.
Πως θα ‘θελα !
την αδυναμία της δύναμής μου
να ‘κανα δύναμη
και να ξαλάφρωνα
μοιράζοντας τις Καρδιές μου.
Για να κρατήσω μόνο μια !
για ν’ Αγαπώ και να πονώ
σαν μια Kαρδιά
σαν μια Ψυχή
Μονάχα !
Ανήμπορη καρδιά
Πώς να βαστάξει
πώς να ‘βρει του λυτρωμού τη λύση που πασχίζει
να κάμει πήδημα, σάλτο γερό και Νάβη
απ’ του πετσιού τα τρίσβαθα τ’ ασήκωτο το βάρος.
Να μπόριε ν’ αδιαφορήσει αν ήξερε,
το τέλος που την πρόσμενε,
αφού κορμί δεν την ορίζει
και να ‘κανε σε μια στιγμή σε
σε μια στιγμή μονάχα !
όσα δεν θα κατάφερναν,
χίλιες καρδιές σε μύριες ζωές να κάμουν
Να πιάσει της ζωής το χαλινάρι
να την τραντάξει δυνατά
και να της δείξει εκείνη
ποιο δρόμο να τραβήξει.
Κι αν έβρη απ’ τη ζωή αδιαφορία στ’ άκουσμά της,
Tι μ’ αυτό!
Να μην διατάξει ούτε στιγμή
και να τραβήξει μόνη της
μόνη της πια!
λευτερωμένη απ’ του κορμιού
τις περιπλανήσεις, που μέχρι τώρα είχε.
Στα μάτια
του μωρού παιδιού
βλέπω την Ειρήνη !
Στο κελάηδισμα του σπουργιτιού
ακούω την Ειρήνη !
Στο άρωμα του γιασεμιού
οσφραίνομαι την Ειρήνη !
Στον θόλο τα ουρανίσκου μου
γεύομαι την Ειρήνη !
Στα ακροδάχτυλα μου
αισθάνομαι την Ειρήνη !
Στους χτύπους της καρδιάς μου
Αφουγκράζομαι την Ειρήνη !
Από τη φλόγα του κορμιού
Το ίδιο το κορμί
να κάψω θα θελα
και ν’ απομείνει μονάχα
μιας σπίθας φλόγα.
Για να πλανάται εδώ κι εκεί . . . .
κοντά σ’ αυτούς
που μέχρι τώρα είχα αγαπήσει
τη ζεστασιά
απ’ τα’ ανύπαρκτο, πυρακτωμένο
σώμα μου να νοιώθουν
Kι αν δω πως ζεστασιά
ξένου κορμιού ζητούν !
H σπίθα
H σπίθα φλόγας
μόνο μιας!
να γίνει λάβα και φλόγα μανιασμένη.
Και να θεριεύει πιότερο
απ’ τους αναστεναγμούς
των πόνων τους.
Η διαφορά
Του ελεύθερου πουλιού
Από τον ελεύθερο άνθρωπο…
Είναι
Πως εκείνο τα φτερά τα ’χει στη ράχη
Ενώ ο άνθρωπος τα ’χει στο Πνεύμα
ΑΡΜΑΘΙΑΣΑ ΚΑΡΔΙΕΣ …
Από χωράφι
Που το χα εγώ σπαρμένο
Μόνο μ’ αυτές !
Αρμάθιασα καρδιές από χωράφι
Που το χα εγώ σπαρμένο
Με σπόρο καρδιάς
Που μου χε περισσέψει.
Ετούτη τη στιγμή
μονάχα δύναμη καρδιάς μ’ έχει συνεπαρμένη
συντρίμμια το κορμί μπορώ να κάμω
να μη φοβούμαι
μελλούμενου θανάτου λειτουργια.
Ετούτη τη στιγμή
κορμί γεμάτο από καρδιές υπάρχει.
Χάρος κι αν έρθει τι μ’ αυτό!
ξεγελασμένος θα βγει..
Αφού κορμί με μια καρδιά θα ζήταγε να πάρει !
– Μ.Ο – 1966
Ανήμπορε !
της γέννησις το θάνατο γυρεύεις
γιατί το θάρρος σου ‘λειψε
χώρο καρδιάς μεσ’ την καρδιά σου να ‘βρεις.
Γεννήθηκες θεριό !και μέσα σου θεριό να θρέψεις θα ‘θελες
αλλά φοβάσαι μη χαθείς εσύ !σαν δυνατότερο από σένα έβγη.
Λυπάσαι, αγριεύεις με καρδιά θεριού
γιατί αυτή η λεία που σου δίνουν δεν σε φτάνει
γρυλλίζεις και το γρύλλισμά σου δεν τ’ ακούν
μονάχα εσύ.!
Γι’ αυτό πολλές φορές στο κούρνιασμα τη λύση σου γυρεύεις
Μα τούτες τις στιγμές ! ζητάς και θα ‘θελες
μαστίγωμα, ερέθισμα γερό και να ‘βγεις .
Λογική καρδιά να μην υπειρχαν
για να κατασπάραζες όλους αυτούς !
που τόσα χρόνια σ’ είχαν κουλουριασμένο
σε γη μιας σπιθαμής.
Ανύψωσα Τ’ ανάστημα
Πιο πάνω και από τον ΗΛΙΟ !
Ανύψωσα τ’ ανάστημα κι ανέβηκα
Πιο πάνω και από το ΦΩΣ του
Αφού ασήμαντο ναι κι εγώ να περιμένω
ΗΛΙΟΥ Φως
Που τόσους και τόσους έχει φωτίσει
Η δύναμη του έχει χαθεί
Γι αυτό ΖΗΤΩ !
Ένα καινούργιο ΗΛΙΟ !
Ένα καινούργιο ΦΩΣ !
Ήχους πρωτάκουστους
μεσ’ την ψυχή κρυμμένους είχα
και τώρα δα, που η στιγμή
που τόσα χρόνια νοσταλγούσα είχε φτάσει
τις πόρτες της ψυχήςδιάπλατα ν’ ανοίξω
Αυτές έχουν σκουριάσει απ’ την πολυκαιρία…..
Κι οι μελωδίες κι ευγένειες
που τόσα χρόνια ευλαβικά κρατούσα
εχάθηκαν και δεν ακούστηκαν
Παρά μόνο!
Τρiξίματα……
ΘΑΡΡΩ ΠΩΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ…
Αλληλοσπαράζονται
Καρδιά, ψυχή και νους.
Αν κι έχω την απαίτηση
Καθένα με τη σειρά του να δίνει διαταγές.
Μα να που δεν μπορώ
Να τους επιβληθώ
Όλα μαζί, διαταγές να δίνουν θέλουν.
Τότες δα, Ζητώ!
Να θρονιαστούν σε μια γωνιά
Και να μ΄ αφήσουν ήσυχη.
Όμως !την συμβουλή μου αν άκουγαν
Δεν ξεγελιέμαι.
Πως πρώτη εγώ με τη σειρά μου
Αιτία θα τους έδινα για να ξαναπιαστούνε
Τη Σταύρωση
τη Σταύρωση κορμιού Ζητω!
να λυτρωθώ
να μην χαθώ
από σπατάλη χρόνου άσκοπη
σαν γίνεται απ’ το κορμί κι απ’ την καρδιά
γυρεύοντας στιγμές χαράς.
Η λογική
Τι λογική;
αφού κι αυτή ξοπίσω τρέχει
με δικαιολογίας πρόφαση,
πως πρέπει αυτή να βλέπει για να κρίνει
και να ζητά από μένανε ανάλογη τιμωρία.
Κι αυτή λοιπόν
στο βάθος κοροϊδεύει
αφού το ξέρει
πως μόνη…
μόνη μ’ έχουνε αφημένη.
Και πως; Με τι;
απόφαση, συμπέρασμα να βγάλω.
Χωρίς κορμί!
Χωρίς καρδιά!
Χωρίς μυαλό!
ΑΠΟ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ…
Το ίδιο το κορμί
να κάψω θα θελα
και ν’ απομείνει μονάχα
μιας σπίθας φλόγα.
Για να πλανάται εδώ κι εκεί . . . .
κοντά σ’ αυτούς
που μέχρι τώρα είχα αγαπήσει
τη ζεστασιά
απ’ τα’ ανύπαρκτο, πυρακτωμένο
σώμα μου να νοιώθουν
Kι αν δω πως ζεστασιά
ξένου κορμιού ζητούν !
H σπίθα
H σπίθα φλόγας
μόνο μιας!
να γίνει λάβα και φλόγα μανιασμένη.
Και να θεριεύει πιότερο
απ’ τους αναστεναγμούς
των πόνων τους.
Τα σωθικά μου επιθυμία τρώει !
Δρόμο ν’ ακολουθήσω απάτητο
Και να ‘μια εγώ η πρώτη που θα περάσει
Τ’ αχνάρια μου άλλοι να βρουν
Για να τ’ ακολουθήσουν.
Χαμού κίνδυνος
Το ξέρω πως υπάρχει
Μα κάλλιο για μένα ο χαμός
Παρά ν’ ακολουθήσω
Αχνάρια που ‘χουν αφήσει άλλοι.
Ψευτιά μη πεις
πως στην ψυχή σου μέσα
υπάρχει μόνο φως.
Θάρρος αν είχες
θ’ άκουγες κατάρες που ξεστόμιζε
για κείνους
που δεν αστόλισαν με δάφνες
το πέρασμά της.
Ψευτιά, μη πεις ! πως Aγαπάς
αφού χώρος καρδιάς
μικρός υπάρχει
και να χωρέσει δεν μπορεί
όλες αυτές π’ ορέγονται αγάπη!
Στη μέση έζωσα , μαχαίρια δίκοπα
Στο στήθος άναψα φωτιές !
Φίδια περιμάζωξα
Kαι τα έκανα κοτσίδες
Για μάτια , έμπηξα δυο χούφτες αστροπελέκια
Και τη ποδιά μου γέμισα !
Μ ελπίδες , όνειρα , Αλήθειες και Πιστεύω !
PEACE – Maria Orfanoudaki – M.O – Atelier of Peace
Περισσότερα για την Μαρία Ορφανουδάκη - ΜΟ - και το έργο της
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου