Κοιτάζει πίσω τη ζωή που πέρασε
κι όσα δεν έπραξε ποτέ, τα καταγράφει.
κι όσα δεν έπραξε ποτέ, τα καταγράφει.
Δεν κατέβηκε σ’ εκείνη τη διαδήλωση
δεν ξέρει να χορεύει
ούτε να τραγουδάει.
Δεν έχτισε ποτέ ένα σπίτι
ούτε αγόρασε.
Ποτέ δεν νοιάστηκε να’ χει εξοχικό
ούτε άλλη ιδιοκτησία.
Δεν ευνοήθηκε απ’ την τύχη,
δεν παντρεύτηκε ποτέ, παιδιά δεν έχει.
Δεν έμαθε να οδηγεί,
δεν ξέρει ούτε ποδήλατο, ούτε κολύμπι.
Δεν άκουσε κανένα να του λέει «σ’ αγαπώ».
δεν ξέρει να χορεύει
ούτε να τραγουδάει.
Δεν έχτισε ποτέ ένα σπίτι
ούτε αγόρασε.
Ποτέ δεν νοιάστηκε να’ χει εξοχικό
ούτε άλλη ιδιοκτησία.
Δεν ευνοήθηκε απ’ την τύχη,
δεν παντρεύτηκε ποτέ, παιδιά δεν έχει.
Δεν έμαθε να οδηγεί,
δεν ξέρει ούτε ποδήλατο, ούτε κολύμπι.
Δεν άκουσε κανένα να του λέει «σ’ αγαπώ».
Όμως αυτός έχει αγαπήσει, το κρίνει βέβαιο.
Κι αν είχε πάει, τότε, σε αυτή τη διαδήλωση,
ίσως να είχαν μπει στη θέση τους
και όλα τα υπόλοιπα.
(Όπως όλων μας…)[]
Κι αν είχε πάει, τότε, σε αυτή τη διαδήλωση,
ίσως να είχαν μπει στη θέση τους
και όλα τα υπόλοιπα.
(Όπως όλων μας…)[]
Άρις
Αντάνης
Από το diasporic literature spot http://diasporic.org/2013/06/adanis/the-procession-of-leaders/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου