΄Ενα ποίημα του ΑΝΤΩΝΗ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ:
ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΜΠΟΔΙΑ
΄Ακουγε νέος για τα μάτια που κουράζονται,
όσο τα χρόνια περνάνε,
με το περίγραμματων πραγμάτων να θολώνει
και με το φως να γεμίζει σκιές.
Τώρα που πήρε να βαραίνει,
είδε με θλίψη πολλά ν' αλλάζουν.
Στρέφει το βλέμμα
συχνότερα πίσω και λιγώτερο μπροστά,
προσέχοντας το κρυμένο σαράκι
να φθείρει τις επιφάνειες,
να κάνει κούφια την ψύχα των πραγμάτων,
ν' αδειάζει τις νύχτες,
προπάντων τις μέρες
που κάποτε στενάζαν φορτωμένες
κι αυτός να κάθεται με τις ώρες ασάλευτος,
βλέποντας ωστόσο καθαρά,
τόσο καθαρά, που τον παίρνει το παράπονο,
μια και δεν είναι πάντα τα χρόνια
που εμποδίζουν τα μάτια να βλέπουν.
ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΜΠΟΔΙΑ
΄Ακουγε νέος για τα μάτια που κουράζονται,
όσο τα χρόνια περνάνε,
με το περίγραμματων πραγμάτων να θολώνει
και με το φως να γεμίζει σκιές.
Τώρα που πήρε να βαραίνει,
είδε με θλίψη πολλά ν' αλλάζουν.
Στρέφει το βλέμμα
συχνότερα πίσω και λιγώτερο μπροστά,
προσέχοντας το κρυμένο σαράκι
να φθείρει τις επιφάνειες,
να κάνει κούφια την ψύχα των πραγμάτων,
ν' αδειάζει τις νύχτες,
προπάντων τις μέρες
που κάποτε στενάζαν φορτωμένες
κι αυτός να κάθεται με τις ώρες ασάλευτος,
βλέποντας ωστόσο καθαρά,
τόσο καθαρά, που τον παίρνει το παράπονο,
μια και δεν είναι πάντα τα χρόνια
που εμποδίζουν τα μάτια να βλέπουν.
ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
1 σχόλιο:
Yπέροχο... Έτσι, λιτά κι απέριττα: υπέροχο.
Δημοσίευση σχολίου