Μη το ξυπνάτε
Τα μεσημέρια στην κάτω πόλη
το ξέρουν όλοι – το ‘δα κι εγώ
ένα κορίτσι (λιγνό) λεπτό σαν στάχυ
τα ‘χει δεν τα ‘χει τα δεκαοχτώ.
Τα μεσημέρια μέσα στον κόσμο
κρατώντας δυόσμο με το δεξί
ανοίγει δρόμο, χιονίζει, βρέχει,
και δεν προσέχει που περπατεί
Μη το ξυπνάτε είναι χαμένο
σε τόπο ξένο υπνοβατεί
μη το ξυπνάτε θα λαχταρίσει
όταν γυρίσει ξανά στη γη
Τα μεσημέρια η κάτω πόλη
σαν περιβόλι μοσχοβόλεί
Περνάει εκείνο μέσα στη ζάλη
και το κεφάλι αργοκινεί
παραμερίζουν κι αυτό γελάει
αλλού κοιτάει και χαιρετά
ίσως πιο πάνω ίσως πιο πέρα
κι απτ τον αέρα που το βαστά
Μην το ξυπνάτε είναι χαμένο
σε τόπο ξένο υπνοβατεί
Μη το ξυπνάτε θα λαχταρίσει
όταν γυρίσει ξανά στη γη !!!!!
στίχοι: Κ.Χ. Μύρης
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου