Εικονογράφηση Μαρία Λ. Ορφανουδάκη
«Οι φίλοι σου δίνουνε φτερά αν δεν μπορείς πια να πετάς»
Μια φορά κι ένα καιρό
σ´ενα γαλάζιο ουρανό
απλώθηκαν γκρίζα σύννεφα
τ´αστερια δεν μπορώ να δω
και το φεγγάρι είναι μισό
στα ματιά μου κυλούν ρυάκια
Μα ήρθε ένα παιδί γλυκό
που πάλευε με τον καιρό
και χόρευε με τ' άστρα
με μια ανάσα φύσηξε
τα σύννεφα τα τύλιξε
μέσα στα δυο του χέρια
τα λόγια του σαν αστραπές
απο το σήμερα ως το χτες
όλα πάντα αλλάζουν
Μου ´πε με βλέμμα καθαρό
κοιτώντας προς τον ουρανό
όσα τ´αστέρια τάζουν
"Μην τη φοβάσαι τη Βροχή
σημείο του καιρού κι αυτή
που όπως θα ´ρθει, θα φύγει
Η ανάσα μου ειναι μικρή
μα για να διώξει τη βροχή
ποτέ δεν ειναι λίγη"
Πολυξένη Δημάκου
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου