Συλλέγω πληροφορίες,
ανοίγω χάρτες.
Ψάχνω το
δρόμο του γυρισμού
κι’ ας μη
με περιμένει κανένας.
Είναι κι’ αυτό
ένας από τους
λόγους
που θέλω
να επιστρέψω εκεί
που δεν
με περιμένει κανένας.
Εκεί που
κάποτε φύτεψα μια
λεμονιά.
Εκεί που κάποτε αγάπησα
ένα κορίτσι
και μαζί
με άλλους πολέμησα
και πληγώθηκα
να μη
μας πάρουν οι
ξένοι τους θεούς
μας.
Κώστας Χελμός
Ποιήματα
από τη νέα
του ποιητική συλλογή
«Τα ελάσσονα»
Σύγκριση
Μπορεί σαν
τον Δον Κιχιώτη
νάμαι παράξενος και
λοξός.
Όμως ούτε
κουτσός, ούτε στραβός
και τάχω τετρακόσια.
Κοίτα: για
σας με τη
λόγχη τρύπησα την
καρδιά μου
να φανεί
κόκκινο τριαντάφυλλο στο
φως και στον
ήλιο.
Όταν ακούω
τη φωνή σου
στο τηλέφωνο,
Η αυλή
μου γεμίζει σπουργίτια
και φωνές παιδικές.
Η ευχή της
μάνας
Πολλές φορές
τα βάζω με
τον εαυτό μου,
όμως τάχω και
με σένα καλή
μου μάνα.
Χάθηκε να
με μάθεις ένα
τραγούδι της προκοπής,
ν’ ανοίξεις ένα
φεγγίτη για να
μπαίνει
λίγο φεγγάρι
τις νύχτες στο
δωμάτιο.
Η ζωή
μου σαν τη
Μεγάλη Παρασκευή
κι’ όμως δεν
κάνω πίσω, δεν
παραδίνω τα όπλα
και με
σύμμαχο πάντα την
ευχή σου,
θα το
περάσω το μεγάλο
γεφύρι της ζωής,
έστω και
με τούτες τις
πρόχειρες πατερίτσες.
Τρίστιχο
Εσύ ποτέ
σου δεν έκλαψες
όπως το μικρό
παιδί
Που θέλει
να κόψει ένα
λουλούδι
Και του
λείπουν τα χέρι,
Τα χέρια σου
Απόψε τα
χέρια σου
είχαν ένα
βάρος αλλιώτικο
και μια
παράξενη κίνηση,
σα να
ήθελαν να διώξουν
τις κακές μου
σκέψεις,
σα να
ήθελαν να χαϊδέψουν
το φτωχό μου
όνειρο.
Ο γυρισμός
Συλλέγω πληροφορίες,
ανοίγω χάρτες.
Ψάχνω το
δρόμο του γυρισμού
κι’ ας μη
με περιμένει κανένας.
Είναι κι’ αυτό
ένας από τους
λόγους
που θέλω
να επιστρέψω εκεί
που δεν
με περιμένει κανένας.
Εκεί που
κάποτε φύτεψα μια
λεμονιά.
Εκεί που κάποτε αγάπησα
ένα κορίτσι
και μαζί
με άλλους πολέμησα
και πληγώθηκα
να μη
μας πάρουν οι
ξένοι τους θεούς
μας.
Τα βράδια
Τα βράδια
να κλείνεις καλά
την πόρτα.
Καλού – κακού τράβαγε
και το μάνταλο.
Έξω κυκλοφορούν
μαχαιροβγάλτες και ληστές.
Έξω η
νύχτα μυρίζει αποκαΐδια.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου