Translate

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΠΑΤΑΡΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

Στείλετε στο leonidasorf@gmail.com ένα κομμάτι από κάθε νέα έκδοση σας και θα το αναρτώ .

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

« Ποια είναι τα 10 πιο διαβασμένα βιβλία στον κόσμο;»

Από τον φίλο Μιχάλη Πετρόπουλο από τις 8 Μαΐου 2013 λάβαμε το παρακάτω μήνυμα σχετικό με ερώτημα « Ποια είναι τα 10 πιο διαβασμένα βιβλία στον κόσμο;» Το δημοσιεύω στο Πατάρι Λογοτεχνών ασχολίαστο αν και κάθε σχόλιο  είναι ευπρόσδεκτο κατά τον συντάκτη του μηνύματος !!


 Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,
με λύπη μου διάβασα αυτήν την είδηση ……

Ποία είναι άραγε τα πιο διαβασμένα βιβλία του κόσμου; Αν έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν λείπει κάποιο βιβλίο από την βιβλιοθήκη σας, η λίστα με τα πιο δημοφιλή βιβλία, θα σας βοηθήσει να την εμπλουτίσετε. 


Στις 23 Απρίλιου ήταν η παγκόσμια μέρα του βιβλίου. Με αφορμή λοιπόν αυτή τη γιορτή παραθέτουμε παρακάτω τα δέκα πιο δημοφιλή βιβλία ανά τον κόσμο, σύμφωνα με την ερεύνα που εκτέλεσε και δημοσιοποίησε στην ιστοσελίδα squidoo.com ο «βιβλιοφάγος» James Chapman. 

1. Η Βίβλος (The Bible) - 3,9 δισ. αντίτυπα 
2. Το Κόκκινο Βιβλιαράκι του Μάο (Quotations from the Works of Mao Tse-tung) - 820 εκ. αντίτυπα 
3. Χάρι Πότερ (Harry Potter) της Τζ.Κ. Ρόουλινγκ - 400 εκ. αντίτυπα 
4. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (Lord of the Rings) του Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν- 103 εκ. αντίτυπα 
5. Ο Αλχημιστής (The Alchemist) του Πάολο Κοέλιο - 65 εκ. αντίτυπα 
6. Ο Κώδικας ΝταΒίντσι (The DaVinci Code) του Νταν Μπράουν- 57 εκ. αντίτυπα 
7. Λυκόφως (Twilight) της Στέφανι Μέιερ- 43 εκ. αντίτυπα 
8. Όσα Παίρνει Ο Άνεμος (Gone With the Wind) της Μάργκαρετ Μίτσελ - 33 εκ. αντίτυπα 
9. Σκέψου και Γίνε Πλούσιος (Think and Grow Rich) του Ναπόλεον Χιλ - 30 εκ. αντίτυπα 
10. Το ημερολόγιο της Άννα Φρανκ (Diary of Anne Frank) - 27 εκ. αντίτυπα

Να σημειωθεί ότι η έρευνα ασχολείται μόνο με την πώληση αντιτύπων και όχι με τις ηλεκτρονικές εκδόσεις.


Πηγή:www.monopoli.gr -
http://www.monopoli.gr/city-talk/item/119401-Ta-deka-pio-diabasmena-biblia-toy-kosmoy   »} 


τα μισά από αυτά θεωρώ ότι είναι λογοτεχνικά(;) σκουπίδια, που προωθήθηκαν λόγω οθόνης και μάνατζμεντ. Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια συζήτηση με θέμα την ποιότητα των ''ευπώλητων''. Δυστυχώς διαμένω στην Πάτρα και δεν μπορώ να παρίσταμαι των εκδηλώσεών σας, αλλά θα ήθελα ένα σχόλιο. Καλή συνέχεια.


Καλή συνέχεια.

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

«Το ποιο αγαπημένο μου , από τα ποιήματα μου!!»

 
Ανοιχτή πρόσκληση σε κάθε φίλο μας στο Patari logotexnon
Ξέρω πόσο σας είναι δύσκολο  να ξεχωρίσετε ένα από τα ποιήματα σας ως το πλέον αγαπημένο σας !!  Αν σας παρακαλούσα όμως , και σας παρακαλώ , να μας κάνατε  τη μεγάλη χάρη και να  στείλετε στη διεύθυνση leonidasorf@gmail.com  αυτό σας το ποίημα , με την ένδειξη πως είναι «Το ποιο αγαπημένο μου , από τα ποιήματα μου!!» ή  έστω γράψετε πως είναι ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα μου. Ευχαριστώ για τη βοήθεια σας με πλήρη συναίσθηση ότι αυτό που σας ζητούμε δεν είναι καθόλου εύκολο για κανένα ποιητή . Μάλιστα όταν ζήτησα κάτι παρόμοιο από φίλο ποιητή μου είπε ! Ένοιωσα καλέ μου φίλε σαν να μου ζήτησες να ξεχωρίσω  στην αγάπη μου ένα από τα παιδιά  μου .Παρά ταύτα σας παρακαλώ να προσπαθήσετε Και να μας το στείλετε .
 Μάλιστα θα ήμουν διπλά ευτυχής και  θα σας έμενα διπλά υπόχρεος  αν παράλληλα στέλνατε και άλλο ένα ποίημα σαν («το ποιο αγαπημένο σας»  από όσα έχουν δημοσιεύσει άλλοι Φίλοι μας στο Facebook στο Patari  Logotexnon !!!)

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

H ΦΩΤΙΑ ( Του Αυγερινού Μαυρίωτη )


Ποιός πήγε στ' αργαστήρι του Ήφαιστου
Ως κλέφτης ασύληπτος
Να πάρει τη φωτιά που άφησε ο Προμηθέας?

Του γύφτου η αποκοτιά του ποιητή το θάρρεμα
Και η προσφυγιά η ανοιχτομάτα
Την είδε σκόρπια στα πεδία των μαχών
Να παίζει με το θάνατο παιχνίδια
Στα ματωμένα στήθια των λαών.

Περπατήσαμε ξένοιαστα στο σκιερό δάσος
και η φωτιά το αφάνισε
Αναζητήσαμε τα σπίτια μας
Και ο χρόνος τα ρήμαξε

Βρήκαμε ξύλα και πέτρες
Στάχτες σκορπισμένα στο χώμα.
Πού είναι η χλόη να κρύψει τον όλεθρο
Να σβήσει την ασκήμια

Πού είναι η θεολογία να κατασιγάσει τα πάθη.
Το προμελετημένο έγκλημα
Άλωσε την ατείχιστη πολιτεία των βρεφών.
Μακριά απο το νερό

Πιο δυνατή η φωτιά πιο αχόρταγη η φλόγα
Ενα ψηλό μέτωπο καθαγιάζει την απληστία.

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Ανοιχτό θα παραμείνει το Αφιέρωμα μας στη ΜΗΤΕΡΑ !


Η συντροφιά μας της Τετάρτης πρόσφατα

Πολλοί από εσάς τους φίλους μας στο patari logotexnon  στο F/B είστε  καταξιωμένοι  πολυγραφείς   ποιητές , και λογοτέχνες , με πολλές εκδόσεις και αναρτήσεις στο ιστορικό σας . Κάποιοι άλλοι , πολλοί επίσης , με την μακροχρόνια παρουσία σας στο διαδίκτυο , έχετε δημιουργήσει επάξια το κοινό σας που σας θαυμάζει και σας παρακολουθεί . Άλλοι οι περισσότεροι νοιώθετε ελπίζω δικαιωμένοι  καθώς δοκιμάσατε σχετικά πρόσφατα το ποιητικό σας ταλέντο , εκθέτοντας τις  εργασίες σας εδώ και αλλού στο διαδίκτυο και εισπράξατε από επαίνους και αποδοχή μέχρι έστω την απλή ανοχή , με την ενθάρρυνση πάντα των φίλων . Στους πρώτους και τους δεύτερους , τους φτασμένους , προσφέρουμε εδώ το ελάχιστο , δηλαδή ένα ΚΑΛΟ αναγνωστικό κοινό . Αυτό το πετύχαμε καθώς από την αρχή αποδεχόμαστε με προσοχή τα  αιτήματα φιλίας και διακριτικά απομακρύνομε , τους ελάχιστους ευτυχώς αταίριαστους , που μας διαφεύγουν . Δεν επιδιώξαμε  και δεν επιζητούμε το πλήθος αλλά την ποιότητα των φίλων στο patari μας αφού δεν πουλάμε τίποτα εδώ και προβάλλουμε κατά κανόνα μόνο ότι μας αρέσει από αυτά που χαρίζονται .  Οι επιτυχημένοι από εσάς μας ανταμείβετε με το παραπάνω χαρίζοντας μας την ευχαρίστηση της απόλαυσης των έργων σας . Για τους υπόλοιπους , τους νέους , μας βασανίζει η ένια πως μπορεί να βοηθηθούν στην προσπάθεια τους . Οι διαπιστωμένες από το στατιστικό συχνές επισκέψεις τους στο Blog μας http://patarilogotexnon.blogspot.gr/ και οι ανάγνωση των εκεί εργασιών των φίλων της Συντροφιάς μας της Τετάρτης βέβαια τους βοηθά όμως αυτό δεν είναι αρκετό . Χρειάζεται να βοηθηθούν στο δημιουργό κομμάτι της δουλειάς τους με σχόλια και συμβουλές πάνω σε συγκεκριμένα έργα τους , πράγμα πολύ δύσκολο . Αυτό που φαίνεται εφικτό , είναι να υποδεικνύουν στον κάθε ένα οι φίλοι του  τα καλλίτερα του κομμάτια και όσοι μπορούν να κάνουν και υποδείξεις . Με αυτό τον στόχο θα  επιχειρήσω , το σημερινό (12-/5/2013) αφιέρωμα του Παταριού Λογοτεχνών , στην Ημέρα της Μητέρας , να το αφήσω ανοικτό ώστε να δημοσιεύω στο μέλλον σε αυτό τους καλλίτερους στίχους σας για την μητέρα . Όσοι δημοσιεύουν ποιήματα τους στο Patari Logotexnon και στις Ομάδες του σαν φίλοι στο F/B  είναι ευπρόσδεκτοι να αναρτούν τους στίχους τους  στην Ομάδα Φίλοι Ενεργοί στο Πατάρι … και ζητούμε απ όλους,  να τους αξιολογούν , να τους σχολάζουν και να προτείνουν τους καλλίτερους απ` αυτούς για ανάρτηση στο Blog μας . Για την ώρα έχω μία συμβουλή γενικής ισχύος !

Ειδικά στο διαδίκτυο «να λέτε μεστά νοήματα με σύντομο λόγο !!!»

Ειδή τον κανόνα αυτόν τον έχω παραβεί κι εγώ εδώ αλλά θα επανέρχομαι μέχρι να βρεθεί η λύση που θα βοηθά τους καλούς , να παραμένουν ευχαρίστως μαζί μας και τους νέους και πρωτόπειρους να γίνονται όλο και καλλίτεροι !!
Λεωνίδας Ορφανουδάκης

Αφιέρωμα στην ημέρα της Μητέρας !!!




Οι φίλοι και οι φίλες μας στο Facebook έγραψαν για το αφιέρωμα μας στην ημέρα της μητέρας  , με αγάπη και τρυφερότητα τα ποιήματα που δημοσιεύουμε σήμερα !



A . Κι όμως υπήρξε .
Του Μιχάλη Δελησάββα (από την συντροφιά μας της Τετάρτης)

Η μητέρα δεν είναι εκεί ούτε στον ουρανό , ούτε
στην γη ; Αν είναι δυνατόν ….. Και όμως υπήρξε , είναι βέβαιο πως υπήρξε
μ΄ ένα χαμόγελο στην άκρη των χειλιών θλιμμένο
πάντοτε κάποιας ηλικίας ή και καμίας όπως οι άγγελοι ,
ουδέποτε νέα , όπως όλες οι μανάδες
Ν αλλάξουμε , αυτό ναι, πάντοτε τόθελε
να μην πονάμε ,και νάμαστε
ποιο τυχεροί από την ίδια, η έγνοια αυτή προπαντός,
στο πάντοτε άγρυπνο βλέμμα της , και ο φόβος για την
τύχη και το άγνωστο .
Τίποτα δεν θ΄ αλλάξει και νάρθει
Δεν θα σου απαντήσει , όσο και να πατήσεις
Το μηδέν στο τηλέφωνο πάλι και πάλι, ακόμα και
να ουρλιάξεις .
Όσο ήταν εδώ , όσο δεν την άκουγες εσύ που σου μιλούσε , τώρα πια δεν σ΄ ακούει
κι ο φόβος της εκείνος , ωρίμασε
ίσως και να περίσσεψε τώρα που έγινε και δικός σου
Σαν τον καθρέπτη ή σαν την φωνή σου την ακούς,
βλέπεις το πρόσωπο σου στον καθρέπτη αλλά δεν τον αναγνωρίζεις .

                                         Μιχάλης Δελησάββας


`1 . EIMAI MANA
Είμαι μάνα.
Ζω μόνο για τα τέσσερα υπέροχα εγκλήματα μου.
Το να ζω για τον εαυτό μου δεν έχει κανένα πρακτικό νόημα πια ...
Το επιχείρησα, αλλά συνεχώς απορροφώμαι από διψασμένη γη,
καταναλώνομαι από την ακόρεστη τους "πείνα για" ...
Είμαι μάνα.
Είμαι απλά ένα αναμμένο κερί.
ΣTH MANA MOY
Έχω Μάνα...
Η αρχή μου.
Ανήμπορη,
η παντοδύναμη.
Φοβισμένη,
η ατρόμητη.
Κουρασμένη,
η ακούραστη.
Μπερδεμένη,
η ξεκάθαρη.
Η ζωή μου την πίκρανε.
Ονειρεύτηκε
να περπατώ σε ροδοπέταλα.
Κι όποτε πατούσα αγκάθια,
μάτωνε, άθελά μου, εκείνη.
Έχω Μάνα,
που δεν την έφτασα ποτέ,
που πάντα σήκωνε λάβαρο,
που πάντα την κυνηγούσα.
Έχω Μάνα...
Μάνα, σύχασε!
Μείνε μαζί μου.
Κρατήσου, όσο μπορείς.
Θα μου λείψεις αφόρητα,
σαν φύγεις...
Το ξέρεις;
                            
                                                Χρύσα Βελησσαρίου
2.  Αυτή ήταν η μητέρα μου

Θυμάμαι ακόμη μέσα στην κοιλιά της
που με αγκάλιαζαν τα σπλάχνα της φιλώντας το κορμί μου
μπουκιά μπουκιά με τάιζε με το αίμα της
ένιωθα άγγελος στο παράδεισο του κορμιού της
ένιωθα το μεγαλείο της αγάπη της
ήμουν ο θεός της
ήταν η παναγία μου
πάντα με ανέβαζε ποιο ψηλά απο αυτήν

Θυμάμαι όταν άνοιξα τα μάτια μου
βγαίνοντας από την μήτρα της
να με πλένει με τα δάκρυα της
θυμάμαι τα χέρια της στην πρώτη αγκαλιά
τότε ήταν που έβγαλα και τα πρώτα φτερά μου
με έκανε άγγελο

Θυμάμαι το πρώτο της κλάμα
για το δικό μου γέλιο
το πρώτο της γέλιο
για να κάνει τα δάκρυα μου χαρά
πονούσε πρίν πονέσω
την πονούσα για να μην πονέσω
γελούσε

Θυμάμαι τον πόνο της στο πρώτο όχι που μου είπε
θυμάμαι πόσο πόνεσα όταν μου ζήτησε συγνώμη γιαυτό το όχι
ακουμπούσα στην αγκαλιά της και η ανάσα της μου έδινε ζωή
μου δώριζε την ζωή της γελώντας στον θάνατο
μια ζωή υπήρχε η δική μου

Θυμάμαι όταν με σταύρωνε τα χέρια της μοσχοβολούσαν μύρο
θυμάμαι τα φιλιά της να γίνονται στολίδια στα μάγουλα μου
το βλέμμα της στα προβλήματα μου ήταν βάλσαμο ήταν λύση
η δύναμή της στούς εχθρούς μου ήταν φόβος θεού

Θυμάμαι την συμβουλή της
ζήσε για να ζήσω
θυμάμαι θυμάμαι θυμάμαι

Και όταν της έκλεισα τα μάτια
θυμάμαι το τελευταίο της χαμόγελο
τα δάκρυα της ζωγράφισαν το Σ'αγαπώ στα μάγουλα της
ζέστη κάνει μου είπε
και με χάιδεψε με το δροσερό της χέρι για να με δροσίσει
πέθανε για να είμαι καλά

Την έλεγαν μάνα
                                                                                  Σπυρος Ποδαρας
3. Η μάνα
Μάνα, μια τόσο δα λεξούλα,
μικρή, μα τόσο δυνατή,
μια λέξη μέσα στην καρδούλα
κάθε παιδιού, μοναδική.
Έρχεται η άνοιξη στα χείλη,
που την προφέρουν απαλά,
η πιο αγαπημένη φίλη,
διώχνει τα σύννεφα μακριά.
Και τις ημέρες και τις νύχτες,
πάντα στο πλάι, αγρυπνά,
τα δυο της μάτια οδοδείχτες,
φάροι, που φέγγουν σταθερά.
Φύλακας άγγελος, που στέκει,
δίπλα στη θλίψη, στη χαρά,
πάντοτε στην καρδιά της έχει
μια προσευχή στην Παναγιά.
Να προστατεύει το παιδί της
με την πανάγια της ματιά,
συνέχεια λαχταρά η ψυχή της
να 'ναι το σπλάχνο της καλά.
                                             
                                                  Γιάννης Χ. Μπαλκουράνος
4 .  Αχ..ρε μάνα.

Εχθές το απομεσήμερο. σε βρήκα του θανάτου.

Το γεια βάρη μου ακούστηκε, σαν έμπαινα απ την πόρτα.

Και ο κούκος Άγγλος χτύπησε, τέσσερις του Σαββάτου

Εσύ σκυφτός καθόσουνα, σαν να 'σουν μελλοθάνατος.

Μα στην βεράντα η μάνα σου, θυμάμαι κάτι έψελνε,

(τι θα γενεί τούτο παιδί ,είναι καημός αθάνατος.)

Ευθύς εγώ κατάλαβα ,το μπλέξιμο που θα βρω.

Και στην αρχή, από ένστικτο, σκέφτηκα να ξεφύγω

να ακούω δεν είχα υπομονή ,ούτε μαζί μου μαύρο.

Τότε εσύ αναχάραξες ,σαν να με εννοούσες.

Και στο δωμάτιο κοίταξες, κάπου να βρεις το βάζο.

Καθώς χαρτάκια μάτιζες ,και έξυνες τις πατούσες.

Δεν φτάνουν τόσες συμφορές, που έχω στην ζωή μου,

να μου τα κάνεις τούμπανο ,έχω και εσένα μάνα.

Τα ίδια Παντελάκη μου ,τα ίδια Παντελή μου.

Μπούκωσες μία ρουφηξιά και μου πες δίχως άλλο,

κάποιου διαβόλου είναι δουλειά, για να την σιχτιρίσω,

Την αγαπώ, αλλά θα φύγω από δω ,τα μέτρα μου θα λάβω.

Έδωσες την χαριστική βολή ,στον πρωινό καφέ σου.

Και ξαναμμένος έσβησες, ,ανόρεχτα το τσιγάρο.

Άσε εμάς της φώναξες ,και κοίτα το παρκέ σου.

Φούντωσες Μανωλάκη μου, έγινες σαν παντζάρι.

Εγώ ευθύς σου πρότεινα δεν πάμε μια βόλτα

άμα καθίσουμε εδώ ένα σακί δεν φτάνει

                                                                                      
                                                                                              Δημήτρης Καπετάνος
5.   ΕΦΘΑΣΕ Η ΩΡΑ
Έτσι στα ξαφνικά έρχονται όλα,
μέχρι να γυρίσεις το πρόσωπο σου από την άλλη μεριά,
έρχεται μπροστά σου κάτι καινούργιο να αντιμετωπίσεις.
Έτσι στα ξαφνικά και εσύ κοιτάς, αρχίζοντας τις σκέψεις,
να καταλάβεις προσπαθείς, να το αντέξεις.
Δεν είναι πως δεν το ήξερες, ούτε το ακούς πρώτη φορά,
μα όπως και να γίνει, άλλο είναι η δική σου πόρτα να κτυπά.
Τότε ακριβώς είναι που αρχίζουν οι μετρήσεις,
αμάν τι έγινε τώρα, ποιος είμαι, που πάω,
τι έχω κάνει μέχρι τώρα, πόσος σωστός είμαι ή και λάθος.
Τότε είναι που η μνήμη, ενώνεται με την κρίση,
αρχίζει μια κουβέντα μεταξύ του νού και του ανθρώπου.
Όμως ο νούς είναι αμείλικτος,
σε όλα απαντάει με της ακρίβειας το δοξάρι,
βλέπεις δεν έχει συναισθήματα αυτός.
Εσύ είσαι αυτός που τις κορδέλες της καρδιάς
πλέκεις μεταξύ τους,γιατί δεν θές να δείς,
πως σε τίποτα δεν είσαι ανεπαρκής,
μα αυτό δεν το θυμάσαι.
Έτσι αρχίζει ο καβγάς, αυτός εικόνες δείχνει,
μα εσύ είσαι αυτός που την σφραγίδα βάζεις,
στης αλήθειας το σκοπό.
Τι και αν λάθη έκανες πολλά,
το μόνο να σε νοιάζει, αν είχαν σκοπό.
Άστα όλα καρδιά μου, σημασία έχει ότι είσαι εδώ,
έτσι φτερά απλώνω, στο τώρα, στο λίγο που έχει απομείνει,
να δείξω μπορώ, της καρδιάς μου τον παλμό.
Έτσι στα ξαφνικά, φυσάει αέρας που σε κάνει
θές, δεν θές, να δείς,
αυτό που μέσα στην ψυχή σου κρύβεις.
Έτσι στα ξαφνικά θα φύγεις, μα σε ευχαριστώ
που ξύπνησες την σκέψη,
δίνοντας την ευκαιρία να σε δώ,
να αντιληφθώ, πόσο ανάγκη σε έχω,
δεν θέλω να σε αποχωριστώ !!
Θεός να γίνω θέλω για μια στιγμή,
με μαγεία φωτεινή, την αρρώστια να απαλύνω,
από τα γέρικα τα κόκαλα, τον πόνο να αφανίσω.
Πόση αγάπη θα χαθεί μάνα την ώρα που θα φύγεις
Πόση αγάπη σου χρωστώ, μάνα μου λυπάμαι.
                                                                                  
                                                                                          ΠΛΥΤΑ ΛΟΥΚΙΑ


6 .    ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑΣ
Μάνα, δεν είναι μόνο όταν έχεις
Μάνα, κυρίως είναι όταν δεν έχεις
Μάνα είναι αυτό:
<<που παρακαλάς τα βράδια να έρθει τουλάχιστον
στα όνειρά σου, να σου δώσει το φιλί της καληνύχτας>>
Εκείνο το φιλί που σήκωνε τείχη προστασίας γύρω σου
και τώρα γεμίζει δάκρυα το μαξιλάρι σου
από μια δυνατή αίσθηση της δικής της παρουσίας.
Μετά το ξημέρωμα δεν είναι εκεί
όσο και να τη γυρεύεις, δεν είναι.
Έτσι περιμένεις να έρθει πάλι η νύχτα
να βυθιστείς στα όνειρά σου
ελπίζοντας να τη βρεις ξανά.
Γι' αυτό αγαπούσες πάντα τις νύχτες.
ΠΑΝΤΑ
      Kallia Vouli
7 . Η Μάνα
Από μια τόση δα κλωστή,
που την ελένε λώρο,
δώθηκε σ'όλους η ζωή,
από τη μάνα δώρο.

Και η κλωστή ενισχύεται
με την πολλή αγάπη
και γίνεται χοντρό σχοινί
και γίνεται ατσάλι.

Που η μάνα πάντα το κρατά
άρρηκτο στην καρδιά της,
αμύθητη έχουν γι'αυτήν
αξία τα παιδιά της.

                                                         Ρένα Μ.Πέτρου
8 . Το Απέσυρε ο δημιουργός του .

 Την είδαν σύρματα να σφίγγει  με τα χέρια,
μιας φυλακής, τη σάπια την περίφραξη,
......
                                                       Δ. Μ...
9 .  ΦΡΟΝΤΙΔΑ
Μεσάνυχτα στο σπίτι μου γυρνώ
άδειο κι αυτό, ίδιο με μένα
κλαίω, θρηνώ, πεινώ,
του τροχού ο κύκλος,
τα λόγια, οι πράξεις των άλλων
πονάνε την καρδιά μου.
Διψώ, το κεφάλι γυρνώ, το σώμα,
βαδίζω στη βρύση για να πιώ, να δροσιστώ,
να σβήσω τον πόνο, αυτής της μέρας.
Ξάφνου μια ζεστασιά,
ολόκληρος κόσμος απλώνεται μπροστά μου,
αγάπη ταπεινή, σιωπηλή,
φαί ζεστό, όμορφα βαλμένο
με περιμένει εκεί, από τη μάνας μου το χέρι.
Ανώφελη η μοναξιά μου.
                                                                           ΠΛΥΤΑ ΛΟΥΚΙΑ




"Απουσία Ι"


Ημητέρα δεν θάρθει απόψε
το σπίτι βουβό, δεν ανάψαμε λάμπα
Έσβησε η ακοίμητη φωτιά που ακύρωνε τα σκοτάδια
τώρα, ποιος θα μας συγκεντρώσει γύρω από το τραπέζι...
Πέτρωσε ο άγιος κόρφος, ο παρήγορος λόγος
Κι εμέις παιδιά στη νύχτα
δεν έχουμε τρόπο να τρέξουμε μέχρι του παππού πιο κάτω
για να τη φέρουμε πίσω
να στεριώσουμε και πάλι μέσα μας τον κόσμο.

( Από την συντροφιά της Τετάρτης) Μιχάλης Δελησάββας

Γ2  άλο ένα ποίημα για τη μητέρα (το τρίτο του εδώ) από το Μ. Δελησάββα !


"Μανάδες"

                            
Έχει τόση απαντοχή το βλέμμα της...

Σε χαιρετάει στην εξώπορτα

απλώνοντας τα χέρια

Σε κάνει μαθητή

που τον ξεπροβοδάει η μάνα

Κουνάς κι εσύ το χέρι

"Αντίο"

Η τελευταία γενιά

από εκείνες που έβγαλε η ανάγκη

Η μάνα σου και η μάνα μου

....

Και περιμένουν

όλο περιμένουν...

... Γιατί ξέρουν

πως τα παιδιά σ΄αυτόν τον τόπο

φεύγουν

γίνονται δάκρυα και μνήμες

Ή μένουν, και σταυρώνονται

χίλιες φορές.


Μιχάλης Δελησάββας